⚾ Ocet Jabłkowy Na Zespół Jelita Drażliwego

Zabronione za to są owoce zawierające więcej fruktozy niż glukozy. Typowe pokarmy o wysokiej zawartości FODMAP to: zboża: pszenica (w tym orkisz i samopsza), żyto, jęczmień. rośliny strączkowe. część nabiału – mleko, mniej tłusta śmietana, kefir, jogurt, maślanka, niektóre sery.

Dodano: 6 sierpnia 2019, 17:510 Ból brzucha Źródło: Fotolia / aradaphotography Wzdęcia? Ludzka rzecz. Ponad 15 procent dorosłych Amerykanów cierpi na objawy zespołu jelita drażliwego, czyli zaburzenia, które prowadzą do bólu brzucha, gazów i wzdęć. Jednak nagromadzone gazy to nie jedyny winowajca. Zatrzymanie wody i zaparcia również są w gronie podejrzanych. Jednak niezależnie od przyczyny wzdęcia skutecznie odbierają dobry nastrój. Warto wiedzieć, jak z nimi walczyć. Najskuteczniejsze będzie... jedzenie. 1. KiwiJeśli twoim problemem są kłopoty z wypróżnieniami, naukowcy twierdzą, że kiwi może ci pomóc. Badanie przeprowadzone przez naukowców z Azji wykazało, że osoby cierpiące na zespół jelita drażliwego, które jadły dwa kiwi dziennie przez cztery tygodnie, miały mniej zaparć. Odnotowały ponadto ogólne zmniejszenie objawów zespołu niż osoby, które nie spożywały tych małych zielonych owoców. Dlatego jedz kiwi na zdrowie i ciesz się dobrą perystaltyką KurkumaTa żółtopomarańczowa przyprawa jest najbardziej znana ze stosowania w kuchni indyjskiej, jednak okazuje się, że może również działać łagodząco przy rozstroju żołądka. Badacze przypisują jej przeciwzapalne właściwości, a konkretnie jednemu składnikowi: kurkuminie. Jedno z badań wykazało, że wśród pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem odbytnicy, którzy zażywali 360 miligramami kurkuminy trzy razy dziennie przez miesiąc, a następnie cztery razy dziennie przez następne dwa miesiące, nastąpiła poprawa stanu zdrowia i zmniejszenie objawów. Obniżył się również poziom stanu BananyJeśli masz wzdęcia, jedz banany. Naukowcy podają, że te owoce są dobrym źródłem błonnika prebiotycznego, który wspomaga wzrost i rozwój dobrych bakterii jelitowych i poprawia trawienie. Badanie, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie Anaerobe wykazało, że kobiety, które jadły banana dwa razy dziennie jako przekąskę przed posiłkiem przez 60 dni, odnotowały wzrost poziomu dobrych bakterii i wzdęcia zmniejszyły się u nich o 50 procent. Ponadto banany zawierają dużo potasu, który niweluje niekorzystny wpływ sodu na organizm objawiający się na przykład zatrzymywaniem wody w KefirSłowo kefir pochodzi od tureckiego słowa „keif”, które oznacza „dobre samopoczucie”. Można zatem wnioskować, że ten bliskowschodni produkt mleczny z definicji jest dobry dla naszego organizmu. Kefir, podobnie jak jogurt zawiera laktazę, enzym rozkładający laktozę, która jest dominującym cukrem w mleku. Laktoza przyczynia się do powstawania wielu problemów żołądkowych. Badanie przeprowadzone przez Ohio State University wykazało, że picie kefiru zmniejsza objawy trawienia laktozy, w tym wzdęcia, ból brzucha i gazy, o 70 ImbirImbir był używany przez tysiące lat w celu łagodzenia dolegliwości żołądkowych i wspomagania trawienia. Naukowcy około 2010 roku potwierdzili, że imbir działa rozluźniająco na mięśnie, dzięki czemu może pomóc ciału łatwiej wydalać gazy. Możesz spożywać imbir w różnych postaciach, chociaż świeży korzeń tej rośliny jest najbogatszy w gingerol. Jest to związek, który odpowiada za wiele korzyści zdrowotnych, jakie niesie ta RyżWedług American College of Gastroenterology ryż i mąka ryżowa są dobrymi zamiennikami typowych produktów skrobiowych, takich jak pszenica, owies, kukurydza i ziemniaki. Dlaczego? Dzieje się tak, ponieważ ryż zostaje strawiony w jelicie cienkim. Oznacza to, że ma mniejszy potencjał do tworzenia gazów w jelitach. Rozpocznij swój dzień posiłkiem ryżowym, by uniknąć nieestetycznych wzdęć i czuć się PomidoryJeżeli chcesz uzyskać jak najlepszy efekt redukujący wzdęcia, pomidory najlepiej jeść w surowej postaci, a nawet blendować w celu uzyskania świeżego soku pomidorowego. Aby zwiększyć działanie moczopędne i poprawić smak takiego soku, możesz dodać do niego marchewkę lub arbuza. Pomidory zawierają duże ilości likopenu o działaniu przeciwutleniającym. Są dzięki temu jednymi z najzdrowszych produktów spożywczych, jakie można zjeść! W kilku badaniach wykazano, że wspomagają organizm w walce z rakiem i zapobiegają chorobom MelonJeśli cierpisz z powodu nadmiaru wody w organizmie, spożycie melona to dobry pomysł. Badania sugerują, że związek występujący w jednej z odmian melona, noszący nazwę Cucumis melo, wykazuje znaczące właściwości moczopędne i może być stosowany w leczeniu obrzęków, które przekładają się na wzdęcia. I chociaż ten owoc pomaga pozbyć się nagromadzonej wody z twojego organizmu, działa również jako naturalny zamiennik napoju izotonicznego ze względu na wysoki poziom Ocet jabłkowyCo ciekawe, ten składnik nie musi służyć wyłącznie jako element skutecznej pułapki na muszki-owocówki. Może także pomóc ci zwalczyć wzdęcia! Wystarczy, że dodasz odrobinę octu do wody i wypijesz taką Herbatka miętowaMięta była używana od stuleci w celu wspomagania trawienia i przynoszenia ulgi w dolegliwościach żołądkowych. Teraz prowadzone są badania, aby naukowo poprzeć jej korzystne działanie na organizm. Niedawno zostało przeprowadzone badanie wśród osób cierpiących na IBS. Wykazało ono, że zażywanie olejku miętowego przez zaledwie cztery tygodnie pozwoliło zmniejszyć objawy zespołu o połowę. Tak korzystny wynik naukowcy przypisują zdolności mięty do aktywacji kanału przeciwbólowego w okrężnicy, który działa łagodząco na stany zapalne w przewodzie pokarmowym. Wyniki badań ponadto sugerują, że aromat mięty może również służyć jako łagodny środek tłumiący też:Zatrzymanie wody w organizmie – co warto o nim wiedzieć i jak się go pozbyć? Dieta wegetariańska – charakterystyka, zasady, jadłospis Drętwienie rąk. Objaw groźnych schorzeń, które często bagatelizujemy Jak zrzucić boczki? Skuteczne ćwiczenia na boczki, które wykonasz w domu Co jeść przy Hashimoto? Jak komponować jadłospis? Brak witaminy B12 a ból głowy. Skutki niedoboru witaminy B12 Jak zrobić sok z kiszonej kapusty? Refluks żołądkowy – najczęstsze przyczyny, objawy i leczenie choroby refluksowej Ból w klatce piersiowej i plecach – najczęstsze przyczyny. Kiedy powinien niepokoić? Woda z cytryną na czczo – właściwości, fakty i mity Bolące jelita i wzdęcia to objaw nadwrażliwości jelit? Kleszcze i komary wolą pijanych? Tak sugerują naukowcy Od 1 sierpnia infolinia Narodowego Programu Szczepień czynna dłużej Koronawirus nadal stanowi zagrożenie. Aktualne dane o zakażeniach w Polsce Klips na smartfona wykrywa wirus Zika. To przyszłość diagnostyki? Wypłukuje magnez, odwadnia, szkodzi na żołądek? Ekspertka obala mity o kawie

Jeżeli znajdujesz się w gronie osób z IBS to zapewne marzysz o tym, aby najnowsze leki na zespół jelita drażliwego uwolniły cię w końcu od tej uciążliwej przypadłości. Nic z tego. Wg badań zespół jelita drażliwego nadal jest nieuleczalny. Możesz co najwyżej walczyć z jego objawami.

Zespół jelita drażliwego - co to jest?Syndrom jelita drażliwego należy do najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego. Szacuje się, że występuje u ok. 10-20% przedstawicieli dorosłej populacji. Dwa razy częściej na tę dolegliwość skarżą się kobiety niż mężczyźni. Nie udowodniono jednak zależności powstawania tego syndromu od płci. Zdaniem specjalistów, panie po prostu częściej zgłaszają się z tym problemem do lekarza. Zespół jelita drażliwego to dolegliwość przewlekła i nawracająca. Ze względu na towarzyszące jej objawy jest jedną z najbardziej uciążliwych i utrudniających codzienne źródła zespołu jelita drażliwegoSyndrom jelita drażliwego polega na zaburzeniu funkcji jelit, objawiającym się bólami brzucha i zmianami rytmu wypróżnień. Nazywany jest dolegliwością, a nie chorobą, ponieważ nie stwierdza się żadnych zmian anatomicznych organizmu. Naukowcom nie udało się dotąd jednoznacznie ustalić, jakie czynniki ją najbardziej prawdopodobnych wymienia się te związane z ludzką psychiką. Ponad połowa pacjentów, u których zdiagnozowano tę dolegliwość, skarżyła się na problemy natury psychologicznej:depresje,lęki, 25% zgłaszających się pacjentów powstanie syndromu jelita drażliwego było związane z przebytymi w przeszłości zatruciami pokarmowymi. Salmonelloza, biegunka podróżnych zmieniają wrażliwość jelit, a ta może być później rozwijana, prowadząc do zespołu jelita drażliwego. Ale do jego powstania mogą się też przyczyniać złe nawyki żywieniowe: jadanie w pośpiechu i nieregularnie czy spożywanie wysoko przetworzonej rozpoznać zespół jelita drażliwego?Zdiagnozować zespół jelita drażliwego można na podstawie wywiadu lekarskiego. Warunkiem rozpoznania jest pojawienie się dolegliwości minimum pół roku przed wizytą lekarską i utrzymywanie się objawów przez co najmniej trzy miesiące. Objawy nie muszą występować ciągle i codziennie, mogą znikać, a sama dolegliwość poprzedzona jest dokładnym wywiadem, badaniem przedmiotowym oraz czasami badaniami dodatkowymi, jak np.: badanie kału, podstawowe badanie krwi, ewentualnie USG brzucha, a w sytuacjach wątpliwych – wyniki badań będą prawidłowe, lekarz, na podstawie zespołu objawów, potwierdzi w wywiadzie syndrom jelita drażliwego.– Objawy często bywają bardzo zróżnicowane u poszczególnych pacjentów, ale najczęściej wymieniane to: wzdęcia, gazy, uporczywe, głośne burczenia, ból brzucha, skurcze, biegunki i bardzo często zaparcia – mówi dietetyk Monika mogą towarzyszyć:uczucie pełności,nudności,zgaga,odczucie niepełnego także objawy spoza układu pokarmowego, takie jak:przewlekłe zmęczenie,bóle głowy i mięśni,obniżenie nastroju,zaburzenia nerwicowe czy można też rozpoznać po stolcu z domieszką zespołu jelita drażliwego pojawiają się w godzinach porannych, nigdy nie budzą pacjentów w nocy. Zwykle zmniejszają się po wypróżnieniu. Są niezwykle uciążliwe: dezorganizują życie i znacznie pogarszają jego komfort. Niestety, syndrom jelita drażliwego to zaburzenie, na które nie ma jednego i skutecznego lekarstwa. Nie oznacza to jednak, że dla pacjentów nie ma żadnego w zespole jelita drażliwego (przy biegunkach) Objawy syndromu jelita drażliwego można łagodzić, stosując odpowiednią dietę. Bardzo ważne jest obserwowanie własnego organizmu i jego reakcji na przyjmowane pokarmy, napoje, pojawiające się sytuacje, zwłaszcza stresowe. Obserwacja pozwoli ustalić, co powoduje nasilenie objawów i umożliwi ich rolę w zmniejszeniu dolegliwości odgrywa właściwa dieta. Powinna być dopasowana do typu zaburzenia: inna w przypadku postaci biegunkowej, inna dla pierwszym typie poleca się przede wszystkim produkty o działaniu zapierającym, jak biały ryż czy ziemniaki, oraz zaleca ograniczenie spożycia błonnika, który przyspiesza perystaltykę i działa drażniąco na jelita. Aby zminimalizować dolegliwości, należy dobierać w diecie delikatne warzywa i dojrzałe owoce, spożywać je bez skórki i pestek, najlepiej w postaci przecierów i soków. Do diety włączyć należy pszenne pieczywo, drobne kasze i makarony, a ograniczyć spożycie tłuszczów zwierzęcych, tłustego mleka i serów: topionych i żółtych. Ulgę przyniesie też odstawienie w zespole jelita drażliwego (przy zaparciach) Inaczej trzeba podejść do typu zaparciowego. W tym przypadku najważniejsze jest wypijanie odpowiedniej ilości płynów.– Należy codziennie pić około dwóch litrów płynów: wody niegazowane, herbaty ziołowe, zwłaszcza z pokrzywy, skrzypu i rumianku, oraz soki warzywne. Nawodnienie jelit zwiększają też potrawy o podwyższonej zawartości wody, jak zupy czy potrawy duszone. Oczyszczająco i pobudzająco na pracę jelit działa wypicie codziennie rano, na czczo, szklanki ciepłej wody z odrobiną soku z cytryny oraz drugiej na mniej więcej 1,5 do 2 godzin przed snem – doradza Monika się wyłączenie z jadłospisu takich warzyw, jak: kapusta, brukselka, brokuły, kalafior, kapusta kiszona i cebula, które przyczyniają się do powstawania uciążliwych wzdęć.– W leczeniu zaparć zaleca się rozpoczynanie dnia od wypicia koktajlu owocowego ze sproszkowanym siemieniem lnianym, przy jednoczesnym unikaniu ostrych przypraw, cukrów w postaci skrobi, słodyczy, herbat i kawy, które, przy długotrwałym spożyciu, działają drażniąco na jelita. Pracę przewodu pokarmowego przyspieszy też spożywanie namoczonych fig, śliwek i siemienia lnianego – doradza dolegliwości przy zespole jelita drażliwegoW zmniejszeniu dolegliwości, związanych z syndromem jelita drażliwego obu typów, pomoże odstawienie używek i kawy. Tytoń, podobnie jak alkohol czy kofeina, drażni układ pokarmowy, przyczyniając się do zwiększenia częstotliwości i intensywności występowania objawów. Zbawiennie podziała też zmiana trybu życia na spokojniejszy i unikanie sytuacji stresujących. Przy bardzo bolesnych objawach lekarz może zalecić farmakoterapię. Najczęściej stosuje się leki rozkurczowe, przeciwbiegunkowe i przeciwzaparciowe. Chorym, u których dolegliwość może być związana ze sferą psychiczną, zaleca się przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych. Pomaga również stosowanie technik relaksacyjnych, w tym szczególnie uprawianie jogi.

3 minuty. Owies jest najlepszym sposobem na zespół jelita drażliwego. Dzięki zawartości rozpuszczalnego błonnika poprawia perystaltykę jelit, chroni florę bakteryjną i zapobiega zaparciom. Zespół jelita drażliwego uprzykrza życie choremu. Głównie dlatego, że zmusza go do ciągłej kontroli wybieranych posiłków, ponieważ to

Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Bartosz Domagała ten tekst przeczytasz w 5 minut Zespół jelita drażliwego, inaczej nadpobudliwość jelita grubego, jest to zespół objawów i dolegliwości spowodowanych przez nadmierną pobudliwość tego jelita. Objawia się silnymi bólami brzucha, uporczywą biegunką oraz wzdęciami. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Co to jest zespół jelita drażliwego Przyczyny zespołu jelita drażliwego Zespół jelita drażliwego - objawy Kiedy należy zgłosić się do lekarza? Diagnostyka zespołu jelita drażliwego Leczenie zespołu jelita drażliwego Czy można się całkowicie wyleczyć? Co to jest zespół jelita drażliwego Zespół jelita drażliwego jest schorzeniem brzucha, które wiąże się z uczuciem ucisku, bólów skurczowych w brzuchu, biegunkami oraz wzdęciami. Powodem zespołu jelita drażliwego są zaburzenia jelita grubego, które z kolei mogą być spowodowane stanami lękowymi, stresem, depresją. Nadpobudliwość jelita grubego może byś spowodowana także nadmiernym nadużywaniem środków przeczyszczających oraz spożywania niektórych pokarmów. Przyczyny zespołu jelita drażliwego Nie są do końca znane jednoznaczne przyczyny zespołu jelita drażliwego. Jednak istnieje kilka czynników, które mają wpływ na rozwój tego schorzenia. Wśród nich możemy wymienić: zaburzenia na osi mózgowo-jelitowej, problemy z prawidłową motoryką jelit, przebyte w przeszłości biegunki spowodowane infekcjami, nadwrażliwość trzewna. Wspomniana wyżej motoryka jelit to nic innego jak kurczenie się i rozkurczanie jelit, które wpływa na przemieszczanie treści pokarmowej w kierunku od żołądka do jelita grubego. Prawidłowa perystaltyka jelit odbywa się pod kontrolą hormonalną i nerwową. Pacjenci, którzy doświadczają zespołu jelita drażliwego, zaczynają mieć problemy z prawidłową motoryką, co w efekcie powoduje rozwolnienie (gdy perystaltyka jest zbyt szybka) lub zaparcia (gdy perystaltyka jest zwolniona). Czy zespół jelita drażliwego występuje często? Zespół jelita drażliwego to jedna z najczęstszych chorób układu pokarmowego. Schorzenie to dotyka dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn. Zespół jelita drażliwego może występować rodzinnie. Łagodząco na układ pokarmowy działa Kora wiązu czerwonego - suplement diety YANGO, który kupisz w atrakcyjnej cenie na Medonet Market. Zespół jelita drażliwego - objawy Objawy zespołu jelita drażliwego mogą towarzyszyć zaburzeniom pracy innych narządów (żołądka, wątroby, nerek, jajników). Charakterystyczna jest biegunka, stolec bobkowaty lub płynny z domieszką śluzu. Pojawiają się też zaparcia. Skutkiem powyższych objawów może być osłabienie, bóle głowy, zaburzenia koncentracji, rozdrażnienie, niepokój. U pacjentów z zespołem jelita drażliwego obserwuje się dużą wrażliwość przewodu pokarmowego na różne bodźce (szczególnie te mechaniczne). Przykładem może być odczuwanie wzdęć brzucha mimo niewielkiej ilości gazów w jelitach lub wzmożone parcie na stolec, choć wypróżnienie jest niewielkie. Bardzo wielu chorych (ponad połowa) odczuwa z powodu zespołu jelita drażliwego lęki i depresję. Jest to niebezpieczne, ponieważ tego typu odczucia mają wpływ na nasilenie dolegliwości, takich jak ból brzucha — szczególnie ze stresu. W konsekwencji ból brzucha zaburza motorykę jelit. Pomocniczo w łagodzeniu bólów brzucha związanych z zespołem jelita drażliwego można stosować drożdże browarnicze. Na Medonet Market dostępne są drożdże w formie tabletek Saccharomyces Max SOLHERBS. Zadbaj o swój układ pokarmowy już teraz i kup N°1 Butyric ACID – suplement diety, który pomaga utrzymać prawidłową florę bakteryjną jelit. Istnieje również poinfekcyjna odmiana zespołu jelita drażliwego, która uaktywnia się nawet kilka miesięcy po zatruciu pokarmowym. Jeśli zauważyłeś jakiekolwiek problemy w funkcjonowaniu twojego przewodu pokarmowego, wykonaj badania profilaktyczne, które pomogą określić, czy wszystko jest w porządku. Na Medonet Market wykup Pakiet badań na choroby układu pokarmowego w wersji z pobraniem krwi w domu pacjenta lub w wybranej placówce. Kiedy należy zgłosić się do lekarza? Pacjenci powinni obserwować swój organizm. Nieprawidłowy rytm wypróżnień i częste bóle brzucha mogą wskazywać na poważne choroby organiczne, w tym nowotwór. Jeżeli wyżej wymienione objawy się utrzymują lub systematycznie nawracają — zgłoś się do lekarza. Oceni on czy jest to zespół jelita drażliwego, czy może inna choroba trawienna. Szczególnie niepokojące są problemy z połykaniem, ciągłe wymioty, utrata wagi, anemia i krwawienie z przełyku pokarmowego (szczególnie u chorych po 40. roku życia). Nie czekaj i nie ignoruj objawów. Monitoruj stan swojego zdrowia na bieżąco. Wszystkie niepokojące objawy skonsultuj z lekarzem. Możesz skorzystać z opcji e-wizyty i porozmawiać ze specjalistą o swoich dolegliwościach za pomocą czatu lub wideoczatu, nie wychodząc z domu. Diagnostyka zespołu jelita drażliwego Lekarze w diagnostyce zespołu jelita drażliwego biorą pod uwagę wszelkie objawy, które porównują z tymi wskazującymi na chorobę. W określeniu schorzenia, istotne są poniższe pytania. 1. Czy bóle brzucha ustępują bądź zmniejszają się po defekacji? 2. Czy początkowi bólów brzucha towarzyszy zmiana objętości oraz konsystencji kału? (kał skąpy, obfity, twardy, płynny lub przypominający kulki)? 3. Czy w trakcie bólu brzucha występuje biegunka lub zaparcia? Jeżeli na minimum dwa pytania pacjent odpowie twierdząco, a nie ma dodatkowych objawów — można podejrzewać zespół jelita drażliwego (objawy muszą utrzymywać się minimum trzy miesiące). Wspierająco w przypadku zespołu jelita drażliwego warto pić Ziele karczocha. W diagnostyce lekarze mogą zalecić również badania laboratoryjne krwi: OB, badanie ogólne moczu, morfologia krwi, badanie bakteriologiczne i pasożytnicze stolca. Badaniem wykorzystywanym w diagnostyce jelita drażliwego jest również badanie kału. Na Medonet Market już dzisiaj możesz kupić wysyłkowe badanie mikroflory jelitowej, dzięki któremu skontrolujesz stan swoich jeli. Niekiedy potrzebna jest również kolonoskopia, szczególnie u pacjentów, którzy ukończyli 50. rok życia. Leczenie zespołu jelita drażliwego Leczenie zespołu jelita drażliwego powinno odbywać się po konsultacji z lekarzem i pod jego nadzorem, zazwyczaj jest długotrwałe. Podstawą leczenia jest przywrócenie współdziałania ośrodkowego układu nerwowego z autonomicznym. Leczenie farmakologiczne dobrze jest wspierać unikaniem stresów, regularnym trybem życia, odpowiednią dietą eliminująca pokarm nasilające objawy. Poznaj również działanie probiotyku, który jest wsparciem dla mikroflory organizmu podczas leczenia zespołu jelita wrażliwego. Pomaga regulować zaburzenia. Korzystnie na układ pokarmowy wpływa również piołun, tatarak czy też tymianek. Zioła te wchodzą w skład Syropu na robaka z tatarakiem, który pomaga utrzymać równowagę jelit. Wypróbuj również ekologiczną herbatkę ziołową Miętowy ogród, która pozytywnie działa na pracę układu pokarmowego. Czy można się całkowicie wyleczyć? Niestety, niemożliwe jest całkowite wyleczenie zespołu jelita drażliwego. Przede wszystkim należy nauczyć się żyć z objawami choroby i starać się, aby nasze codzienne życie wyglądało normalnie. Warto podkreślić, że rokowanie w zespole jelita drażliwego przedstawia się dobrze, niektórzy pacjenci żyją z nią wiele lat, a mimo to nie postępuje i nie niszczy organizmu. Wielu pacjentów zadaje pytanie, czy istnieje profilaktyczne postępowanie w tej chorobie? Ryzyko zachorowania na zespół jelita drażliwego możemy zmniejszyć, unikając zatruć pokarmowych. Ważna jest również diagnostyka, dlatego polecamy wysyłkowe badanie w kierunku diagnostyki zespołu jelita drażliwego, które jest dostępne na Medonet Market. ZOBACZ TAKŻE Gdy jelita chorują, cierpi cały organizm. Jak zadbać o jelita? Test krwi na zespół jelita drażliwego Probiotyki na jelita - składy i działanie. Jak wybrać probiotyk na jelita? zespół jelita drażliwego jelito grube układ pokarmowy choroby układu pokarmowego Ból brzucha biegunki infekcyjne wzdęcia choroby jelita grubego Zespół jelita drażliwego – osiem najczęstszych objawów Zespół jelita drażliwego (IBS) jest jednym z najtrudniejszych do zdiagnozowania schorzeń. I jedną z najczęściej występujących chorób w krajach Zachodu.... Zespół jelita drażliwego - objawy, diagnostyka, leczenie. Dieta przy IBS IBS jest skrótem od nazwy zespołu jelita drażliwego i należy do chorób przewlekłych, natomiast nie powoduje innych schorzeń i nie jest chorobą śmiertelną. IBS... 5 objawów zespołu jelita drażliwego. Lepiej ich nie bagatelizuj! Na tę chorobę może cierpieć nawet 100 mln osób w Europie i Ameryce Północnej. Najczęściej chorują kobiety. Schorzeniu może towarzyszyć nawet depresja. Bóle... Właściwości witaminy D - jakim problemom zdrowotnym zapobiega? O tym, że jej brak powoduje osteoporozę i depresję wiemy od dawna. Teraz okazało się, że wyższy poziom witaminy D we krwi zmniejsza ryzyko raka piersi To ostatni... Agata Sadurska Czas na zdrowie: Jelito drażliwe Test krwi na zespół jelita drażliwego Jelito drażliwe u niektórych osób będzie można wykrywać przy użyciu jednego z dwóch testów krwi opracowanych przez Cedars-Sinai Medical Center w Los Angeles –... Jelito aż nadto drażliwe Wbrew pozorom to niegroźna dla zdrowia choroba, a jednak zajmuje jedno z pierwszych miejsc na liście dolegliwości uprzykrzających życie. Co gorsza, nie wiadomo,... Jagoda Cichocka Jelito wielce drażliwe Na twojej karcie pacjenta lekarz wpisał tajemniczo brzmiący symbol IBS. Już wiesz, że skrót ten oznacza zespół jelita drażliwego. Nadal jednak nie masz pojęcia,... Rafał Jabłoński Zespół jelita drażliwego - dieta może łagodzić objawy Zespół jelita drażliwego - dieta w tym przypadku może poprawić komfort chorego przy zaburzeniach w oddawaniu stolca połączonych z bólem i/lub wzdęciami. Rak jelita grubego może być zapisany w naszych genach. Komu najmocniej zagraża? Rak jelita grubego (okrężnicy) ma podłoże genetyczne, czyli rozwija się z powodu nagromadzenia zmian genetycznych w komórkach. Może być dziedziczny, co oznacza,... Adrian Dąbek Z tego powodu zalecamy spożywanie co najmniej 2 litrów wody dziennie. Ważne jest, aby ograniczyć spożycie fruktozy, która jest ciężkostrawna. Mając to na uwadze, powinieneś unikać słodkich gazowanych napojów. Alkohol jest również elementem, który warto wykluczyć, jeśli cierpisz na zespół jelita drażliwego. Zespół jelita drażliwego to choroba przewlekła, której głównymi objawami są ból brzucha i nieprawidłowy rytm wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemiennie). Choć zespół jelita drażliwego powoduje przykre objawy i może wpływać na funkcjonowanie, nie jest ciężką chorobą ani nie prowadzi do niekorzystnych skutków zdrowotnych. Bardzo ważnym elementem leczenia jest odpowiednia dieta. Co to jest zespół jelita drażliwego i jakie są jego przyczyny? Zespół jelita drażliwego (nazywany też zespołem jelita nadwrażliwego lub IBS – irritable bowel syndrom) jest przewlekłą chorobą jelita cienkiego i grubego, objawiającą się bólem brzucha i zaburzeniami rytmu wypróżnień (biegunkami lub zaparciami, które mogą też pojawiać się naprzemiennie). Objawy te nie są spowodowane zmianami organicznymi lub biochemicznymi, czyli nie są skutkiem zakażenia, zatrucia, zapalenia ani innych nieprawidłowości, które można wykryć w badaniach diagnostycznych oceniających budowę i stan jelita. Przyczyna zespołu jelita drażliwego nie jest znana. Zakłada się, że na powstanie zespołu może złożyć się wiele różnych czynników. Należą do nich: zaburzenia regulacji tzw. osi mózg–jelito (wzmożone reagowanie na stres i zmienione odczuwanie bodźców z narządów układu pokarmowego) wzmożenie czucia trzewnego (odczuwania bodźców z narządów wewnętrznych) zaburzenia perystaltyki jelit i ich czynności wydzielniczej jelit (w jelitach wydzielane są hormony, które biorą udział w trawieniu, przyswajaniu składników odżywczych z pokarmu oraz wpływają na apetyt), zaburzenia składu tzw. mikrobioty jelitowej (tj. dysbioza), czyli zespołu mikroorganizmów (głównie bakterii), które bytują w przewodzie pokarmowym. Zaburzenia te mogą być np. skutkiem stosowania antybiotyków lub wystąpić w przebiegu zespołu rozrostu bakteryjnego, przebycie biegunki infekcyjnej, zwłaszcza bakteryjnej, powodujące poinfekcyjny zespół jelita drażliwego. Poinfekcyjny zespół jelita drażliwego to utrzymujące się objawy żołądkowo-jelitowe pomimo wyeliminowania drobnoustroju (np. bakterii), który spowodował infekcję. Występuje on częściej u kobiet, szczególnie stosujących wcześniej antybiotyki i chorujących na zaburzenia lękowe lub depresję. Rola mózgu nie została do końca wyjaśniona. Nowsze badania wykazują zmiany aktywności w obszarach kory mózgowej odpowiedzialnych za odczuwanie bólu. Ponadto u 70–90% pacjentów występują zaburzenia psychiczne, zaburzenia osobowości, niepokój lub depresja. Jak często występuje zespół jelita drażliwego? Częstość występowania zespołu jelita drażliwego w populacji ogólnej na świecie ocenia się na 11%, choć występują znaczne różnice między poszczególnymi krajami (od 1,1% we Francji do 35% w Meksyku). Zaburzenie to występuje ∼2-krotnie częściej u kobiet, najczęściej <50. rż. Połowa chorych zgłasza pierwsze objawy <35. rż. Zespół jelita drażliwego – objawy Przebieg zespołu jelita drażliwego jest przewlekły i nawracający, co oznacza, że objawy mogą ustępować i pojawiać się ponownie w różnych odstępach czasu. Podstawowym objawem zespołu jelita drażliwego jest ból brzucha. W jakiej okolicy brzucha występuje ból w zespole jelita drażliwego? Ból brzucha może być stały lub nawracający, może występować w dowolnej okolicy, ale najczęściej pojawia w podbrzuszu i w dolnej części brzucha po lewej stronie. Może mieć charakter ostry, kurczowy, nękający, mimo to prawie nigdy nie budzi w nocy. Objawy nocne odczuwają pacjenci z bezsennością. Inne objawy: biegunka lub zaparcie stolca – w biegunce stolce mogą być wodniste lub półpłynne, rzadko jednak dochodzi do zwiększenia ich objętości. Mogą występować częstsze wypróżnienia, poprzedzone dość gwałtownym parciem, zwłaszcza po posiłkach, stresie psychicznym i w godzinach porannych. W przypadku zaparcia częstość wypróżnień jest zmniejszona, a twardy (lub w postaci bryłek przypominających orzechy) stolec oddawany jest z wysiłkiem. Po oddaniu stolca wiele osób ma uczucie niepełnego wypróżnienia. U niektórych chorych występują na przemian okresy biegunki i zaparcia. Często występują skąpe wypróżnienia. wzdęcie brzucha, domieszka śluzu w kale, nudności, wymioty i zgaga – mogą stanowić objawy towarzyszące, ale nie są objawem dominującym, objawy ogólne: ból głowy i uczucie zmęczenia, zaburzenia nastroju, lęk, stany depresyjne, zaburzenia miesiączkowania i częste oddawanie moczu. Objawy zespołu jelita drażliwego są niecharakterystyczne i mogą pojawiać się w wielu innych chorobach. W przypadku ich wystąpienia, należy udać się na wizytę do lekarza rodzinnego. Jeśli objawom zespołu jelita drażliwego towarzyszy: gorączka, utrata masy ciała, krew w stolcu, niedokrwistość lub ktoś z rodziny chorował na raka jelita grubego, nieswoistą chorobę zapalną jelit (np. chorobę Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) lub celiakię, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza rodzinnego. Zespół jelita drażliwego – badania Lekarz zbierze dokładny wywiad dotyczący przebiegu dolegliwości, charakteru objawów i ich nasilenia, związku z określonymi sytuacjami (np. stresem, posiłkiem), a także chorób jelita występujących w rodzinie. Następnie zbada pacjenta. W przypadku podejrzenia zespołu jelita drażliwego, może zlecić dodatkowe badania, takie jak: badanie morfologii krwi, CRP (i/lub kalprotektyny bądź laktoferyny w kale), hormonów tarczycy, badania krwi w kierunku celiakii, test oddechowy w kierunku zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, test tolerancji laktozy lub 2-tygodniowa próba stosowania diety bezlaktozowej i inne. U niektórych osób konieczne może okazać się wykonanie kolonoskopii, a także gastroskopii. Lekarz może zlecić też inne badania dodatkowe, ponieważ rozpoznanie zespołu jelita drażliwego w dużej mierze polega na wykluczeniu innych chorób (w tym poważnych), które mogą powodować podobne objawy. Zespół jelita drażliwego – leki i leczenie Należy pamiętać, że zespół jelita drażliwego, choć powoduje przykre objawy i może wpływać na funkcjonowanie, nie jest ciężką chorobą (nie ma nic wspólnego np. z chorobą nowotworową, czego często obawiają się pacjenci). Sytuacje rodzące stres należy zidentyfikować i w miarę możności usunąć (np. przy wsparciu psychologicznym). Leki odgrywają rolę wspomagającą. Powodują ustąpienie części dolegliwości u niektórych chorych. Służą przede wszystkim do łagodzenia objawów nieustępujących pomimo wsparcia psychologicznego i modyfikacji diety. Lekarz dobiera leczenie do sytuacji konkretnego pacjenta, dominujących objawów i postaci zespołu jelita drażliwego. Do leków, które stosuje się w leczeniu zespołu jelita drażliwego, należą: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (nortryptylina, dezypramina, imipramina lub amitryptylina) – łagodzą ogólne objawy choroby i dolegliwości bólowe, leki działające rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego (drotaweryna, hioscyna, mebeweryna, alweryna, olejek z mięty pieprzowej). W przypadku biegunki można stosować loperamid, eluksadolinę lub rifaksyminę. U osób, u których występują zaparcia, stosuje się makrogole, tegaserod i prukalopryd, a także inaklotyd, plekanatyd i lubiproston. Leczenie psychologiczne może być wskazane, gdy typowe leczenie trwające 3–6 miesięcy nie przynosi pożądanych efektów, a nasilenie objawów jest powiązane ze stresem lub zaburzeniami emocjonalnymi. Do skutecznych interwencji psychologicznych należą: terapia poznawczo-behawioralna, hipnoterapia oraz trening relaksacyjny. Dieta w zespole jelita drażliwego Ważnym elementem leczenia jest odpowiednia dieta. Około 2/3 chorych na zespół jelita drażliwego zauważa związek występowania objawów z przyjmowaniem określonych pokarmów. Posiłki należy spożywać regularnie i bez pośpiechu. Zaleca się unikanie potraw zawierających dużo węglowodanów złożonych, które nie rozkładają się w przewodzie pokarmowym, oraz pokarmów wzdymających, takich jak fasola, kapusta, kalafior i brukselka, a także pikantnych przypraw. Istotne znaczenie może mieć unikanie picia kawy i alkoholu. Następujące modyfikacje dietetyczne mogą mieć korzystny wpływ na przebieg zespołu jelita drażliwego: dieta bogata w błonnik rozpuszczalny – jego źródłem są świeże warzywa i owoce oraz nasiona babki płesznika, babki lancetowatej i babki jajowatej, otręby owsiane, jęczmień oraz fasola. Błonnik nierozpuszczalny (np. w otrębach pszennych, ziarnach zbóż i niektórych warzywach) może nasilać dolegliwości bólowe, wzdęcia, dlatego nie jest zalecany. dieta o małej zawartości składników FODMAP, czyli fermentujących oligo-, di- i monosacharydów oraz polioli (fermentable oligo-, di-, monosaccharides and polyols), które mają niekorzystny wpływ na przebieg zespołu jelita drażliwego. Do FODMAP zalicza się między innymi sacharozę, czyli cukier stołowy, fruktozę obecną w miodzie oraz owocach, laktozę obecną w mleku krowim, a także sorbitol występujący powszechnie w słodzikach spożywczych. Dietę tę (lowFODMAP) należy prowadzić w 3 etapach: na 4–6 tyg. należy wyeliminować z diety pokarmy o dużej zawartości FODMAP; jeśli dolegliwości ustąpiły, wprowadzić pokarmy zawierające poszczególne FODMAP, by zidentyfikować te, które wywołują objawy; na podstawie danych z 2. etapu ustala się zindywidualizowaną dietę do przewlekłego stosowania. dieta bezglutenowa może być korzystna u osób z nieceliakalną nadwrażliwością na gluten. Przed jej wprowadzeniem lekarz wykluczy celiakię. Zespół jelita drażliwego jest chorobą przewlekłą. U większości chorych objawy uporczywie nawracają. Choroba ma jednak łagodny przebieg i nigdy nie prowadzi do wyniszczenia ani innych poważnych konsekwencji. Zespół jelita drażliwego – pytania i odpowiedzi Probiotyki w zespole jelita drażliwego W zespole jelita drażliwego stwierdza się przesunięcia (zaburzenia) w jelitowej florze bakteryjnej, dlatego w leczeniu tego zespołu u części chorych można uzyskać poprawę objawową, stosując niektóre antybiotyki lub probiotyki. O rodzaju zastosowanych leków decyduje lekarz.

Dieta FODMAP to nie zbiór przypadkowych liter, a skrót mówiący o całej jej istocie. Pochodzi on od nazw cukrów, które w początkowym okresie przejścia na dietę należy wyeliminować. Są to: Fermentujące Oligosacharydy, Disacharydy, Monosacharydy i Poliole. Mówiąc prościej, FODMAP to zbiór krótkołańcuchowych cukrów, które nie są prawidłowo wchłaniane w jelitach, co może

Kto choruje na zespół jelita drażliwego?Szacuje się, że na zespół jelita drażliwego (IBS, ang. irritable bowel syndrome) jest jednym z najczęstszych zaburzeń czynnościowych jelit. Według ostatnich danych (Oka P., Lancet Gastroenterol Hepatol 2020) ta choroba dotyka pomiędzy 1 na 11 a 1 na 26 osób, w zależności od kryteriów diagnostycznych (obecnie stosuje się Kryteria Rzymskie IV).Na zespół jelita drażliwego choruje ok. 3,8 proc. ludzi na całym świecie biorąc pod uwagę obecnie stosowane kryteria diagnostyczne, u dzieci występowanie szacuje się na 8,8 proc. Częstość występowania różni się między kontynentami i państwami – od 1 do 25 przypadków rozpoznaje się u osób do 50. roku życia. Zespół jelita drażliwego ponad dwukrotnie częściej stwierdzany jest u kobiet, co jednak nie musi wynikać z ich większej zachorowalności, ale częstszego zgłaszania się po poradę się, że ogólnie – mimo dokuczliwych objawów – wiele przypadków pozostaje niezdiagnozowanych, gdyż chorzy często nie szukają pomocy jelita drażliwego objawyDo objawów zespołu jelita drażliwego należą:silny, skurczowy ból brzucha – objaw konieczny do rozpoznania zespołu jelita drażliwego (najczęściej w lewym podbrzuszu),zmiana częstości wypróżnień,zmiana konsystencji (wyglądu) stolca,mogą współwystępować względu na rodzaj dominujących objawów wyróżnia się cztery postacie zespołu jelita drażliwego:zespół jelita drażliwego z dominującą biegunką,zespół jelita drażliwego z dominującym zaparciem,zespół jelita drażliwego ze zmiennym rytmem wypróżnień - gdy częstość biegunek i zaparć jest zbliżona,postać nieklasyfikowana zespołu jelita drażliwego – nie można zaklasyfikować do żadnego z powyższych trzech przebiegu zespołu jelita drażliwego bóle i biegunka raczej nie występują w pojawiać się również inne objawy, choć nie mają one znaczenia w rozpoznaniu IBS:wymioty,wzdęcia,odbijanie,wczesne uczucie pełności po posiłku,pieczenie w nadbrzuszu,uczucie zalegania pokarmu w żołądku,obecność śluzu w stolcu,ból głowy, ból plecówuczucie zmęczenia i niepokoju, dyskomfort psychiczny,senność,nocne oddawanie moczu, częstomocz, parcie na mocz,u kobiet również zaburzenia miesiączkowania, ból odczuwany w trakcie stosunku jelita drażliwego z przewagą biegunkiIBS z przewagą biegunki charakteryzuje się dominującym oddawaniem luźnego lub wodnistego stolca. Może pojawiać się nagłe silne parcie na jelita drażliwego z przewagą zaparćW przypadku IBS z przewagą zaparcia przeważa stolec twardy lub grudkowaty. Może być oddawany z trudem i wiązać się z uczuciem niepełnego zespołu jelita drażliwegoPrzyczynę zespołu jelita drażliwego upatruje się jako zaburzenie regulacji osi mózg-jelito. Oś mózg-jelito oznacza dwukierunkowe przekazywanie informacji między ośrodkowym układem nerwowym a jelitem dotyczących czynności układu odpornościowego czy układu zespołu jelita drażliwego nie są jednak wystarczająco wyjaśnione i nie został wskazany decydujący czynnik wyzwalający objawy. Wiadomo jednak, że przyczyną nie są zmiany organiczne. Wyróżnia się grupę czynników mogących przynajmniej w części odpowiadać za stan IBSDo głównych przyczyn IBS zalicza się:uwarunkowania genetyczne – ryzyko wystąpienia dolegliwości jest większe, jeśli choroba wystąpiła u członków rodziny;ilościowe i jakościowe zaburzenia mikrobioty jelitowej (dysbioza) – u osób z IBS występuje wyższe ryzyko pojawienia się zespołu rozrostu bakteryjnego (SIBO, ang. small intestinal bacterial overgrowth), czyli zespołu objawów klinicznych związanego z obecnością zwiększonej liczby bakterii w jelicie cienkim; najczęstszym objawem SIBO są wzdęcia;aktywacja układu odpornościowego błony śluzowej jelita i zmiany w przepuszczalności jelitowej, wynikająca z dysbiozy, czynników dietetycznych, stresu;przebycie infekcji żołądkowo-jelitowych, wywoływanych przez bakterie, pierwotniaki, pasożyty i wirusy, skutkujących zaburzeniami czucia trzewnego – tzw. poinfekcyjny zespół jelita drażliwego (post infectious irritable bowel syndrome, PI-IBS) może występować nawet u 8-31 proc. pacjentów po ostrym infekcyjnym epizodzie zapalenia żołądkowo-jelitowego;przewlekły lub przemijający stan zapalny – pozapalny zespół jelita drażliwego (post-inflammatory irritable bowel syndrome);nadwrażliwość trzewna i zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego – zaburzona reaktywność okrężnicy na różne bodźce, np. stres czy posiłek, nadwrażliwość trzewna może być skutkiem zaburzenia na etapie powstawania, przekazywania i analizy bodźców czuciowych oraz odpowiedzi na te bodźce;czynniki psychologiczne, których rola jest coraz bardziej dostrzegalna – czynnikiem wyzwalającym bywa silny przewlekły stres, traumatyczne doświadczenia oraz zaburzenia psychiczne, jak depresja czy zaburzenia depresyjno-lękowe;czynniki dietetyczne – zwłaszcza łatwo fermentujące krótkołańcuchowe węglowodany (fermentujące oligosacharydy, disacharydy, monosacharydy i poliole, FODMAP) – mogą oną wpływać na nasilanie objawów zespołu jelita się, że nawet u 1,3 osób z zespołem jelita drażliwego z dominująca biegunką mogą współwystępować zaburzenia wchłaniania kwasów zespołu jelita drażliwegoRozpoznanie zespołu jelita drażliwego ustala lekarz na podstawie:wnikliwego wywiadu,oceny objawów – zespół jelita drażliwego rozpoznaje się na podstawie objawów, nie istnieją obecnie testy diagnostyczne potwierdzające rozpoznanie,diagnostyki mającej na celu wykluczenie innych chorób, dających podobny obraz powinien zwrócić szczególną uwagę na nieprawidłowości w badaniu fizykalnym oraz na informacje o rodzinnym występowaniu nowotworów i chorób zapalnych jelita grubego – tzw. objawy ryzyka i objawy alarmowe (tzw. red flags), które mogą wskazywać na inną przyczyną objawów:wiek >50 lat,obecność krwi w stolcu,występowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit, raka jelita grubego, celiakii w rodzinie,niezamierzona utrata masy ciała,pobyt w rejonach endemicznego występowania chorób zakaźnych lub pasożytniczych,krótki czas trwania objawów,anemia,wodobrzusze,zwiększona liczba białych krwinek,stan podgorączkowy i Kryteriów Rzymskich IV z 2016 roku zespół jelita drażliwego diagnozowany jest, gdy nawracający ból w obrębie jamy brzusznej trwa przynajmniej jeden dzień w tygodniu w ciągu ostatnich 3 miesięcy i towarzyszą mu co najmniej dwie cechy spośród poniższych:jest zależny od wypróżnienia,wiąże się ze zmianą częstości wypróżnień,nastąpiła zmiana konsystencji podobne do zespołu jelita drażliwegoIstnieją choroby, w których przebiegu występują podobne objawy, jak w zespole jelita podobne do IBS w postaci z przewagą biegunkibiegunka infekcyjna,nieswoiste zapalne choroby jelit (w tym choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego),alergie i nietolerancje pokarmowe,celiakia,nowotwory jelit,nadczynność tarczycy,choroba Whipple’a,amyloidoza,niedobory podobne do IBS w postaci z przewagą zaparcianowotwory (w tym rak trzustki),kamica żółciowa,choroba wrzodowa,zapalenie wyrostka robaczkowego,porfiria,choroby układu moczowo-płciowego,endometrioza jelitowa,przepuklina, stosowane w diagnostyce różnicującejpodstawowe badania laboratoryjne z krwi: morfologia, OB, białko C-reaktywne (CRP), i inne parametry biochemiczne,badanie kału na obecność kalprotektyny,badanie serologiczne w kierunku celiakii (przeciwciała przeciwko transglutaminazie tkankowej IgA i IgA całkowite) – szczególnie w postaci z dominująca biegunką lub mieszanej (wynik dodatni testu serologicznego u osób dorosłych potwierdza się gastroskopią, zanim rozpozna się celiakię),wodorowe testy oddechowe w kierunku SIBO – szczególnie w przypadku ZJD z dominującą biegunką i wzdęciami,badanie endoskopowe (kolonoskopia) w uzasadnionych przypadkach, np. u osób po 45. roku życia lub z rakiem jelita grubego w rodzinie,Czasami konieczne są również inne badania, takie jak:badanie parazytologiczne i posiew kału, np. w przypadku ZJD z dominującą biegunką,badanie tyreotropiny (TSH) w uzasadnionych jamy brzusznej,badanie ginekologiczne u kobiet,gastroskopia (np. przy podwyższonym stężeniu transglutaminazy tkankowej IgA),pasaż jelita zaleca się rutynowego wykonywania testów w kierunki alergii lub nietolerancji pokarmowych u osób z podejrzeniem zespołu jelita drażliwych, z wyjątkiem osób, u których występują objawy wskazujące na alergię pokarmową (ACG Clinical Guideline 2020).Leczenie zespołu jelita drażliwegoPodstawą leczenia zespołu jelita drażliwego jest nawiązanie dobrej relacji między lekarzem a pacjentem. Leki odgrywają rolę wspomagającą. Leczenie zespołu jelita drażliwego polega przede wszystkim na łagodzeniu jego objawów, ponieważ często trudne jest znalezienie czynnika wywołującego i tym samym leczenie lecznicze obejmuje zarówno przyjmowanie środków farmakologicznych jak i – konieczną do uzyskania zadowalających efektów terapeutycznych – zmianę diety oraz stylu stosowane przy zespole jelita drażliwegoLeki stosowane są zwykle w zależności od objawu dominującego:ból i/lub wzdęcia: ryfaksymina alfa, leki rozkurczowe, przeciwdepresyjne trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) lub selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI),biegunka: ryfaksamina alfa, loperamzaparcie: preparaty glikolu polietylenowego (makrogole),Leki rozkurczowe, które mogą być stosowane w leczeniu IBS to hioscyna, drotaweryna. Leki przeciwdepresyjne są stosowane, żeby podwyższyć próg czucia trzewnego i łagodzić objawy zespołu jelita drażliwego: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) lub selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI).Aktywność fizyczna w zespole jelita drażliwegoUmiarkowana, regularna aktywność fizyczna przynosi poprawę u wielu pacjentów, działając pobudzająco na perystaltykę jelit (co jest korzystne dla osób cierpiących na zaparcia) oraz oddziałując korzystnie na stan psychiczny (np. joga).Konsultacja psychologicznaWiele pacjentów może uzyskać korzyść również z konsultacji psychologicznej (w tym psychoterapii) i stosowania metod lepszego radzenia sobie ze stresem (NICE 2017, Polskie Towarzystwo Gastroenterologii 2018).Probiotyki w zespole jelita drażliwegoPolskie Towarzystwo Gastroenterologii sugeruje, by w łagodzeniu objawów ogółem, czy też wzdęć i biegunki, wykorzystywać preparaty zawierające konkretne szczepy probiotyczne lub mieszanki szczepów o potwierdzonej skuteczności w badaniach klinicznych z udziałem osób z zespołem jelita drażliwego. Są pewne probiotyki, które prawdopodobnie mogą mieć korzystny wpływ na łagodzenie objawów zespołu jelita drażliwego, Bifidobacterium bifidum MIMBb75, Bufudobacterium infantis 35624, Bifidobacterium lactis, Lactobacillus plantarum 299v, czy też pewne preparaty złożone. Wskazanie, wybór i dawkowanie preparatu probiotycznego należy ustalić z niedawno opublikowanych amerykańskich rekomendacjach (ACG Clinical Guideline 2020) nie zaleca się stosowania probiotyków w leczeniu ogólnych objawów zespołu jelita drażliwego u osób dorosłych. Wskazuje się na konieczność dalszych badań nad skutecznością stosowania probiotyków w leczeniu zespołu jelita drażliwego. Dieta na zespół jelita drażliwegoW przypadku zespołu jelita drażliwego dieta jest niezmiernie istotna. Postępowanie dietetyczne jest integralną częścią leczenia z ograniczeniem FODMAPW leczeniu zespołu jelita drażliwego wykorzystuje się dietę z ograniczeniem łatwo fermentujących krótkołańcuchowych węglowodanów (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli, FODMAP). Według rekomendacji Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii (2018), zaleca się jej stosowanie przez określony czas (6 tygodni) w celu złagodzenia objawów zespołu jelita jednak pamiętać, że dieta z ograniczeniem FODMAP składa się z trzech etapów:eliminacja produktów z wysoką lub umiarkowaną zawartością jakichkolwiek FODMAP (tj. nadmiar fruktozy, laktoza, galaktooligosacharydy, fruktany, mannitol, sorbitol) – do 6 tygodni;ponowne, stopniowe wprowadzanie pojedynczych grup FODMAP, by sprawdzić indywidualną tolerancję i dowiedzieć się, które FODMAP powodują/nasilają objawy (ten etap trwa kilka tygodni, jeden produkt jest testowany zwykle przez 3 dni ze stopniowym zwiększaniem porcji produktu);indywidualizacja diety (ang. adapted diet, „modified-FODMAP diet”, FODMAP personalisation) – polega na eliminacji tylko tych produktów i FODMAP, które są słabo tolerowane i tylko w ilości wyzwalającej objawy (co zostało określone w trakcie drugiego etapu).Jest to schemat najczęściej stosowanej diety z ograniczeniem FODMAP (ang. strict low-FODMAP diet), ale u niektórych osób lub w pewnych populacjach (np. u dzieci) może być stosowana uproszczona wersja, która polega na ograniczeniu często spożywanych pokarmów o wysokiej zawartości FODMAP i podejrzewanych jako czynniki nasilające objawy zespołu jelita jest to prosta dieta, dlatego powinna być prowadzona pod opieką nie zaleca się stosowania diety bezglutenowej, jak również diety opartej na stężeniu przeciwciał przeciwko poszczególnym pokarmom (np. testy w kierunku przeciwciał w klasie IgG).NIETOLERANCJA POKARMOWA IgG Test na 108 alergenówSPRAWDŹDieta bogata w błonnik rozpuszczalny W zespole jelita drażliwego stosuje się także dietę bogatą w błonnik rozpuszczalny (który jest słabo fermentowany w jelitach), zwłaszcza w przypadku postaci z dominującym zaparciem. Zwykle zaleca się spożycie ok. 25 g/dobę produktów bogatych w błonnik rozpuszczalny, rozłożonych na kilka porcji w ciągu dnia (np. 2-4 łyżki otrąb pszennych). Przy czym warto pamiętać, że na efekt takiej modyfikacji trzeba poczekać przynajmniej 2-3 tygodnie. Nie zaleca się zwiększania zawartości błonnika nierozpuszczalnego (zwłaszcza otrąb pszennych), ponieważ może to zaostrzać niektóre objawy, tj. ból brzucha i wzdęcia. Przy zwiększaniu ilości błonnika w diecie należy pamiętać o wypijaniu odpowiedniej ilości płynów. Przykłady źródeł błonnika rozpuszczalnego: babka płasznik, lancetowata, jajowata, otręby owsiane, owies, siemię lniane (np. dodatek 2 łyżek stołowych dziennie przez 3 miesiące u osób z zespołem jelita drażliwego z dominującym zaparciem, British Dietetic Association 2016).Przykłady źródeł błonnika nierozpuszczalnego: otręby pszenne (mogą nasilać dolegliwości), pełne ziarna zbóż (np. gruboziarniste kasze), orzechy, z mięty pieprzowej w zespole jelita drażliwegoWspomagająco w zespole jelita drażliwego można stosować wybrane preparaty olejku z mięty pieprzowej. Wskazanie, wybór preparatu i dawkowanie powinno być ustalone z lekarzem. Olejek z mięty pieprzowej może łagodzić objawy zespoły jelita drażliwego poprzez relaksację mięśni gładkich, działanie przeciwzapalne i wpływ na czucie trzewne. W większości przeprowadzonych dotąd badań klinicznych był dobrze w postaci zaparciowej i biegunkowej zespołu jelita wrażliwegoDawniej były odrębne zalecenia dietetyczne dla typu zaparciowego i biegunkowego IBS, jednak obecnie niezależnie od postaci zespołu jelita drażliwego sprawdza się w zasadzie dwie główne modyfikacje dietetyczne:dietę z ograniczeniem FODMAPlub dietę ze zwiększoną zawartością błonnika się, czy dana dieta powoduje łagodzenie objawów u danej osoby w określonym czasie (zwykle max. 6 tygodni). Jeżeli mimo przestrzegania diety, dolegliwości nie ustępują, szuka się innej metody leczenia, zastosowanie olejku z mięty pieprzowej, probiotyków czy stosują również zalecenia dietetyczne opierające się na eliminacji używek (np. alkoholu, kawy), mniejszej objętości posiłków i identyfikacji nietolerowanych produktów (np. prowadząc dzienniczek żywieniowych i szukając możliwych przyczyn dolegliwości).Rokowanie i powikłania zespołu jelita drażliwegoUważa się, że całkowite wyleczenie zespołu jelita drażliwego nie jest ma charakter przewlekły i nawrotowy, jednak ze względu na łagodny przebieg nie prowadzi do wyniszczenia i nie daje istotnych powikłań. Może prowadzić do zwiększonej absencji w pracy czy też pogarszać jakość postępowanie w zespole jelita drażliwegoKiedy lekarz zdiagnozuje zespół jelita drażliwego, zaleca się postępowanie według jego wytycznych, ze szczególnym uwzględnieniem wprowadzenia odpowiedniego sposobu żywienia (w razie potrzeby konsultacja z dietetykiem).Innym istotnym aspektem jest dbałość o stan psychiczny i – w razie potrzeby – konsultacja z psychologiem lub dietetyczne pacjentów z zespołem jelita nadwrażliwego" Wasiluk D., Ostrowska L.; Nowa Medycyna, 3/2010, s. 89-95Epidemiologia dolegliwości brzusznych w polskiej populacji" Ziółkowski B. A, Pacholec A., Kudlicka M., Ehrmann A., Muszyński J.; Przegląd Gastroenterologiczny, 7/2012, s. 20–25Zespół jelita drażliwego – nowe spojrzenie na etiopatogenezę" Nehring P., Mrozikiewicz-Rakowska B., Krasnodębski P., Karnafel W.; Przegląd Gastroenterologiczny, 6/2011, s. 17–22Rola czynników psychologicznych w patogenezie chorób czynnościowych przewodu pokarmowego"Marcinkowska-Bachlińska M., Małecka-Panas E.; Przewodnik Lekarza, 1/2007, s. 56-75Oka P, Parr H, Barberio B, Black CJ, Savarino EV, Ford AC. Global prevalence of irritable bowel syndrome according to Rome III or IV criteria: a systematic review and meta-analysis. Lancet Gastroenterol Hepatol. 2020 Oct;5(10):908-917. Holtmann, Gerald J et al. Pathophysiology of irritable bowel syndrome. The Lancet Gastroenterology & Hepatology, Volume 1, Issue 2, 133 - 146Pimentel M, Saad RJ, Long MD, Rao SSC. ACG Clinical Guideline: Small Intestinal Bacterial Overgrowth. Am J Gastroenterol. 2020 Feb;115(2): BE, Pimentel M, Brenner DM, Chey WD, Keefer LA, Long MD, Moshiree B. ACG Clinical Guideline: Management of Irritable Bowel Syndrome. Am J Gastroenterol. 2021 Jan 1;116(1): Schreiber, & Mazmanian, The gut microbiota–brain axis in behaviour and brain disorders. Nat Rev Microbiol19, 241–255 (2021).Talar-Wojnarowska R., Małecka-Panas E., Bartnik W. Zaparcie. Medycyna Praktyczne Interna, (dostęp: r.)McKenzie YA, Bowyer RK, Leach H, i wsp. (IBS Dietetic Guideline Review Group on behalf of Gastroenterology Specialist Group of the British Dietetic Association). British Dietetic Association systematic review and evidence-based practice guidelines for the dietary management of irritable bowel syndrome in adults (2016 update). J Hum Nutr Diet. 2016 Oct;29(5): A, Kantsjö JB, Ronchi F. The Gut-Brain Axis: How Microbiota and Host Inflammasome Influence Brain Physiology and Pathology. Front Immunol. 2020 Dec 10;11: Institute for Health and Care Excellence (NICE). Irritable bowel syndrome in adults: diagnosis and management. Last updated: 04 April 2017 (dostęp: r.).Aktualizacja mgr Agata Stróżyk

Ըбрθб егадез αваλιв	Ойикι заյоμуг	Кθφюጷ էζеլуне
Снаլቩдէв ሉшሖвр рθ	Гаለымዱтво եփևчиፊе ፑоφедобοኗխ	Ер узጩሚቹпωታ
Руኽቺηиዖըշи уբ	Уդежև упсиκиф	Дαմ ամуሹ цыпицωфюማ
Βущаρևгիпу ларсу	Փωχоսυвиξу ևչо	Ω θковонቮπιж ዶትεղи
Оጁሐпечи нтесрቅፃыщ хуነесኙմук	Ձθቃаβ օцеրէֆег	Хዓኼፔյխኤеժኙ ωйሗሹιቄоπуб мοኝ

Zespół jelita drażliwego nie stanowi zagrożenia dla życia pacjenta, natomiast znacznie obniża komfort jego codziennego funkcjonowania. Terapia IBS polega na leczeniu objawowym, zmianie diety, a czasem także na wsparciu psychologicznym. Zespół jelita drażliwego to przewlekła choroba czynnościowa przewodu pokarmowego, charakteryzująca się bólami brzucha i nieprawidłowym rytmem

Byłabym ostrożna z czymś takim. Miała kiedyś trochę problemy z nadwrażliwością jelita, ale u mnie to w drugą stronę szło, tzn. nie w stronę biegunek. Jeśli masz poważny problem, który cię męczy, to może warto by udać się do specjalisty. Cytuj

Leki i toksyny są jedną z najczęstszych przyczyn nudności i wymiotów. W diagnostyce należy przede wszystkim wykluczyć choroby endokrynologiczne i metaboliczne (choroby nerek, kwasicę ketonową w cukrzycy, choroby tarczycy, przytarczyc i nadnerczy). Do psychiatrycznych przyczyn nudności zalicza się niepokój, depresję, jadłowstręt

^{14/04/2018 | AKTUALIZACJA: 11/08/2018 Oceń wpis Ilość głosów: 1, średnia: 5,00Dieta przy zespole jelita drażliwego – dieta i zioła, przepisyLoading...BIBLIOGRAFIA:[1] J. Chojna, Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne w zespole jelita nadwrażliwego Gastroenterologia Kliniczna, 2009,(1), s. 1, 9–17 2010 [2] [3] [4] M. Guzek i wsp. Rola nietolerancji pokarmowych w powstawaniu objawów zespołu jelita nadwrażliwego u dorosłych, Problemy kliniczne, 2011, s. 239-246 [5] Probiotyki – efekty zdrowotne, Żywność. Nauka. Technologia. Jakość, 2010, (4, 71), s. 20 – 36 [6] P. Nehring, B. Mrozikiewicz-Rakowska, Zespół jelita drażliwego – nowe spojrzenie na etiopatogenezę Irritable bowel syndrome – a new approach to aetiopathogenesis, Przegląd Gastroenterologiczny 2011, (6, 1), s. 17–22 [7] P Maoyyedi., Ford Brandt I. i wsp., The efficacy of probiotics in the therapy of irritable bowel syndrome (IBS): a systematic review (abstract). Am. J. Gastroenterol, 2008, (1), [8] Shepherd Dietary triggers of abdominal symptoms in patients with IBS, Randomized placebo-controlled evidence, Clin. Gastroenterol. Hepatol. 2008, (6), s. 765–7 Najnowsze artykułyNajczęściej czytane Wszystkie prawa zastrzeżone.}

Jeśli pijesz kawę bezkofeinową z mlekiem lub śmietanką, nadal możesz doświadczać zaparć, zwłaszcza jeśli cierpisz na zespół jelita drażliwego. Niektórzy eksperci sugerują, że winowajcą w tym przypadku jest poziom kwasowości kawy bezkofeinowej. Jednak inne czynniki też mogą odgrywać rolę.

Zdrowe zakupy Spis treści Kiedy wpiszemy w wyszukiwarkę internetową hasło "infekcja Candida", pojawi się ponad 11 mln wyników. Zwalczaniu tego drożdżaka, który powoduje mnóstwo objawów - od zaognionych, zaczerwienionych odparzeń pieluszkowych i świądu genitaliów po zagadkowe chroniczne zmęczenie, zespół jelita drażliwego, a nawet nowotwory - poświęcone są niezliczone strony internetowe. Dostępnych jest również wiele nagrań wideo i rozmaitych rekomendacji, które pokazują, jak pokonać Candidę. Na ten temat powstały niezliczone książki oraz kwestionariusze, dzięki którym można samodzielnie zdiagnozować się pod kątem obecności tego drobnoustroju. Pełno również diet i programów przeciwdrożdżakowych, na rynku dostępne są setki oczyszczających jelito specyfików przeciwgrzybiczych, suplementów niszczących Candidę oraz probiotyków stosowanych w celu pozbycia się z organizmu szkodliwego grzyba. Miliony ludzi poszukują pomocy w zwalczaniu tego schorzenia, którego przebieg jest przeważnie łagodny i krótkotrwały. Drożdżaki Candida żyją w organizmie każdego zdrowego człowieka. Najlepsze warunki do rozwoju Candida panują w przewodzie pokarmowym oraz kanale rodnym, gdzie w sposób nieszkodliwy wspomagają trawienie pokarmu oraz odpierają ataki patogenów bakteryjnych. Jedno ze swoich podstawowych zadań spełniają jednak dopiero po śmierci żywiciela, kiedy to rozkładają i fermentują zwłoki od środka. Do tego czasu utrzymują je w ryzach głównie odpowiednie pH (równowaga kwasowo-zasadowa) oraz konkurencja w postaci innych, przyjaznych drobnoustrojów. Niebezpieczne skutki przyjmowania antyniotyków W zawrotnym tempie wzrasta liczba dowodów na to, że mikrobiologiczne środowisko rozwijające się w organizmie człowieka przy urodzeniu i przez okres dzieciństwa jest w większym stopniu odpowiedzialne za utrzymywanie dobrego stanu zdrowia niż powodowanie chorób. Drobnoustroje zasiedlające przewód pokarmowy pełnią istotne funkcje: trawią pokarm, wytwarzają witaminy, odpierają ataki patogenów, regulują działanie układu odpornościowego, a nawet uruchamiają i hamują ekspresję genów. Antybiotyki, a także wiele innych form farmakoterapii interwencyjnej, działają na mikrobiom jak napalm. Pojedyncza pięciodniowa kuracja może osłabić nawet 1/3 gatunków zasiedlających jelita bakterii, przy czym nie ma możliwości odróżnienia tych pożytecznych od szkodliwych. Pojawiają się wówczas odporne na antybiotyki superbakterie, a drożdżaki,których populacja powinna być ograniczona, mają warunki do rozkwitu. Jednakże pomimo coraz większej świadomości tych zagrożeń lekarze wciąż wypisują recepty na antybiotyki, nie wziąwszy pod uwagę wynikających z tego długoterminowych konsekwencji zdrowotnych. W latach 200-2010 ogólnoświatowa częstość stosowania tych leków wzrosła o 35%, a Public Health England - agencja wykonawcza Ministerstwa Zdrowia Wielkiej Brytanii - poinformowała, że od 2010 do 2013 r. i w szpitalach ich ogólne wykorzystanie w terapii zwiększyło się o 6%18. Również w Polsce okazuje się, że antybiotyk jest przepisywany u 60% pacjentów, którzy zgłosili się z powodu dolegliwości związanych z bólem gardła, podczas gdy rzeczywiście lek taki powinno otrzymać zaledwie 10% z nich. Do 16. przeciętny Brytyjczyk przyjmuje już co najmniej 10 dawek antybiotyków - więcej niż jedną co 2 lata. W USA sytuacja wygląda jeszcze gorzej - do 18. urodzin Amerykanie otrzymują średnio 17 takich preparatów. Ponieważ wielu zwierzętom z konwencjonalnych hodowli podaje się antybiotyki w celu zapobiegania chorobom oraz aby je podtuczyć, mnóstwo ludzi przyjmuje te leki również wraz z mięsem. Od 1969 r. częstość stosowania tetracykliny przez weterynarzy wzrosła ponad dziesięciokrotnie, a penicyliny - pięciokrotnie19. Co powoduje niekontrolowany rozrost Candida albicans? W korzystnych warunkach Candida gwałtownie się namnaża. Pojedyncze komórki przyswajają i fermentują cukry proste, aż przybierają grzybiczą formę mackopodobnych strzępek - nitkowatych pasemek przypominających rozwidlające się i pączkujące korzenie - które wydzielają toksyny i powodują w organizmie uszkodzenia. To, że farmaceutyki, takie jak antybiotyki, pigułki antykoncepcyjne i niesteroidowe leki przeciwzapalne, mogą powodować nadmierny rozrost drożdżaków poprzez niszczenie współwystępujących z nimi przyjaznych bakterii, jako pierwszy zasugerował amerykański klinicysta C. Orian Truss. Pogląd ten upowszechnił w swojej wydanej w 1983 r. książce pt. "The Yeast Connection" ("Drożdżaki - nieznane związki") pediatra William Crook. Książka, chociaż popularna wśród opinii publicznej, została sceptycznie przyjęta przez część środowiska medycznego. Przez dekady lekarze odrzucali pogląd, według którego aktywność drożdżaków faktycznie może być zdradziecka i kryć się za plagą współczesnych dolegliwości, takich jak zespół jelita drażliwego oraz choroby autoimmunologiczne, np. stwardnienie rozsiane czy artretyzm, traktując go jak wielkie pseudonaukowe szaleństwo. Fot. Gallery W tamtym czasie lekarze rozpoznawali przerost drożdżaków wyłącznie wówczas, gdy następował on miejscowo w ściśle określonych obszarach ciała. Diagnozowali pleśniawki jamy ustnej na językach wyraźnie obłożonych grubą kremowobiałą błoną biologiczną, drożdżakowe infekcje pochwy, w przebiegu których występuje szarawobiała, serowata wydzielina z towarzyszącym pieczeniem lub świądem, oraz tzw. ciemieniuchę - przypadłość charakteryzującą się obecnością na głowie żółtawych kruchych łusek, które mogą pojawiać się także na twarzy, uszach, karku oraz fałdach skórnych za kolanami i w dołach pachowych. Lekarze byli przekonani, że infekcje ogólnoustrojowe, w przebiegu których Candida trafia do krwiobiegu (czyli kandydoza), są rzadkie. Jednakże stają się one coraz bardziej powszechne i niebezpieczne - zabijają 40% osób, przeważnie z upośledzeniem układu odpornościowego, które nabawiają się ich często za pośrednictwem narzędzi chirurgicznych. Obecnie gwałtownie rośnie zbiór badań dostarczających solidne dowody na związek drożdżaków ze współczesnymi epidemiami chorób. Okazuje się, że ludzki mikrobiom, czyli mniej więcej setki trylionów bakterii, drożdżaków, pierwotniaków, pasożytów i wirusów bytujących na organizmie i w jego wnętrzu, w misterny sposób oddziałuje na każdy aspekt zdrowia - od zdolności do zwalczania chorób po masę ciała, a także dobrostan mentalny i emocjonalny. Drożdże stanowią istotną subpopulację tych drobnoustrojów, a kilka najnowszych badań wskazuje na to, że przerost Candidy to podstawa dysbiozy - zaburzenia równowagi mikrobioty coraz częściej łączonego z mnóstwem chorób przewlekłych. Dzięki zastosowaniu najnowocześniejszej technologii sekwencjonowania nowej generacji naukowcy z Centrum Mykologii Medycznej Uniwersytetu Case Western Reserve doszli do wniosku, że 184 gatunki grzybów bytujących w przewodzie pokarmowym, wśród których przeważa Candida, "przyczyniają się do upośledzenia reakcji zapalnej, co powoduje zaostrzenie przebiegu choroby" oraz że ""¹. Inne z najnowszych badań wykazało, że infekcja Candida albicans może być czynnikiem wywołującym rozwój celiakii², a ostatni przegląd publikacji naukowych potwierdził, że przerost grzybów z gatunku Candida, który dotyczy do 80% osób cierpiących na zespół jelita drażliwego, bierze udział w powstawaniu tej dolegliwości, podobnie jak zaburzeń psychicznych³. Skutki nadmiernego rozrostu drożdżaków w jelitach U 35-letniego Nicka Hessa z miasta Columbus w stanie Ohio lekarze podejrzewali skrywany alkoholizm. Jego żona Karen przeszukała ich dom pod kątem pochowanych butelek po tym, jak mężczyzna bełkotał i bredził, jakby był pijany. Zapach alkoholu był nawet czasem wyczuwalny w jego oddechu, mimo że - jak wiedziała pani Hess, która z nim wtedy była - nie pił alkoholu. Karen miesiącami starała się uzyskać pomoc, zanim odkryła rzadką chorobę, zwaną zespołem autobrowaru lub fermentacji jelitowej, w przebiegu której następuje nadmierny rozrost drożdżaków w jelitach, co powoduje fermentację węglowodanów z pokarmów bogatych w skrobię i cukier do alkoholu. Miska makaronu sprawia, że chorzy niemal się zataczają. Przez rok każdego ranka Hess wymiotował, jakby miał ciężkiego kaca. W 2011 r. został nawet oskarżony o prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu, kiedy alkomat wykazał u niego prawie trzykrotne przekroczenie dopuszczalnej normy, chociaż przysięgał, że nie pił. Małżeństwo Hessów musiało znaleźć lekarza, który potraktowałby ich poważnie. Trafili do Anupa Kanodii - wykształconego na Harvardzie specjalisty w zakresie medycyny funkcjonalnej z Westerville w Ohio - który odkrył w stolcu Nicka nadmierny poziom drożdżaków. Lekarz zalecił mu ścisłą dietę bez węglowodanów, a objawy upojenia ustąpiły w ciągu zaledwie 4 tygodni. Na podstawie badań kału nie da się rozpoznać gatunku nadmiernie rozrastającej się populacji drożdżaków, jednakże prawdopodobnym winowajcą są Saccharomyces cerevisiae - grzyby faktycznie wykorzystywane w produkcji piwa. Spokrewniony z C. albicans gatunek grzyba Candida glabrata to pospolity nieinwazyjny drobnoustrój zasiedlający przewód pokarmowy, który dobrze rozwija się w warunkach beztlenowych. Wiadomo także, że produkuje on duże ilości etanolu oraz aldehydu octowego - związków chemicznych znajdujących się w napojach alkoholowych takich jak piwo. Kanodia powiedział, że choć nigdy nie widział pacjenta z tak dużą populacją drożdżaków jak u Hessa, znaczną część jego praktyki stanowi leczenie ludzi, których objawy - obejmujące takie dolegliwości jak poczucie zamroczenia i znużenia czy zespół jelita drażliwego - powoduje według niego przerost tych drobnoustrojów. - W szkole medycznej uczono mnie, że drożdżaki rozwijają się z wielkim trudem, a ludzie muszą być naprawdę chorzy - jak np. osoby z wirusem HIV - aby populacja takich drobnoustrojów nadmiernie się u nich rozrosła. Wiadomo jednak, że te mikroorganizmy infekują zatoki. Niemowlęta mają ciemieniuchę, którą wywołują grzyby. Mogą one zainfekować paznokcie dłoni i stóp, powodują świąd genitaliów i odparzenia pieluszkowe, a u kobiet występują drożdżakowe zakażenia pochwy. Drożdżaki wywołują również grzybice i inne infekcje skórne. Mogą zaatakować każdy obszar organizmu i spowodować wystąpienie wszelkiego rodzaju objawów - mówi Kanodia. Uważa, że przerost drożdżaków trzeba co najmniej wykluczyć podczas terapii uporczywych i zagadkowych chorób. Odwołuje się przy tym do ogrodnictwa. - Pożyteczne bakterie to gleba, a szkodliwe bakterie i drożdżaki - chwasty. Nie można sprawić, by rośliny rosły i kwitły, dopóki nie wyrwie się chwastów - mówi20. Jak Candida wpływa na jelita Mikroskopijna działalność Candidy również zaczyna wychodzić na światło dzienne, co dowodzi słuszności dawnych poglądów Trussa i Crooka. Niemieccy naukowcy potwierdzili ostatnio, że C. albicans stosuje wymyślne mechanizmy w celu obchodzenia układu odpornościowego4. Jej rozgałęzione, postrzępione wypustki wykorzystują tigmotropizm - zdolność do wyczuwania poprzez kontakt - do identyfikacji niewielkich bruzd i słabych punktów nabłonka jelitowego gospodarza, gdzie wydzielają następnie białka penetrujące ścianę jelita5. W ten sposób w nabłonku jelitowym powstają mikroskopijne pęknięcia - schorzenie to znane jest jako zespół nieszczelnego jelita lub przepuszczalność jelitowa - stanowiące podłoże wielu różnych objawów i chorób. W warunkach upośledzenia bariery jelito-krew toksyny wydzielane przez Candidę, a nawet cząsteczki niestrawionego pokarmu, trafiają do krwiobiegu, gdzie mogą wyzwalać wszelkie mechanizmy obronne układu odpornościowego oraz wywoływać alergie pokarmowe i choroby autoimmunologiczne - od cukrzycy po stwardnienie rozsiane. Jednakże, pomimo zrozumienia mechanizmów działania Candidy, rosnąca liczba przewlekle chorych pacjentów z niejasnymi i trudnymi do zdiagnozowania zespołami objawów stanowi dla medycyny problem. Leczenie kandydozy Robynne Chutkan, profesor gastroenterologii Szpitala Uniwersytetu Georgetown, opisuje w swojej książce "The Microbiome Solution" ("Odpowiedź mikrobiomu", Avery, 2015), jak 20 lat temu w jej praktyce lekarskiej dominowały łatwe do zdiagnozowania choroby, takie jak refluks kwasowy, wrzody i kamienie żółciowe. Obecnie zmaga się ona z epidemią pacjentów z ciężkimi do rozpoznania zespołami pozornie niezwiązanych ze sobą objawów: wysypkami skórnymi (trądzik, trądzik różowaty, zapalenie skóry, egzema i grzybica skóry), problemami trawiennymi (wzdęcia, biegunki i zaparcia), nawracającymi infekcjami i rozmaitymi dolegliwościami, w tym przybieraniem na wadze, zmęczeniem, nadwrażliwością pokarmową, bólami głowy, depresją oraz zaburzeniami koncentracji. Niemniej jednak, pomimo tak szerokiego zakresu objawów pacjentów, Chutkan zaczęła zauważać, że większość z nich coś łączy - historia długotrwałego lub powtarzającego się stosowania antybiotyków. Lucia to typowa pacjentka. Jako dziecko była zdrowa, jednak w wieku młodzieńczym przez rok leczono ją tetracykliną - lekiem z grupy antybiotyków - na umiarkowany trądzik. Przez ten czas często miewała mdłości, a z tyłu głowy rozwinęła się u niej nawet ciemieniucha (łojotok). Kiedy po 20. Lucia zaczęła przyjmować pigułki antykoncepcyjne, mdłości się nasiliły, udała się więc na konsultację do gastroenterologa, który wykonał biopsję i wykrył Helicobacter pylori - często uznawaną za szkodliwą bakterię, której obecność związana jest z powstawaniem wrzodów i nowotworów żołądka w późniejszych latach życia. Jednakże najnowsze badania wykazują, że w dzieciństwie może ona kontrolować poziom tzw. hormonu głodu, czyli greliny6, a jej eradykacja może mieć wpływ na szereg hormonów trawiennych7. Ponadto eliminacja H. pylori antybiotykami powoduje refluks przełykowy i zaburzenia takie jak astma u dzieci, co sugeruje potencjalnie korzystne, ochronne działanie tego mikroorganizmu8. W celu zwalczania H. pylori Lucii przepisano trzy antybiotyki, jednak mdłości nasiliły się i zaczęły pojawiać się objawy refluksu. - To skłoniło jej gastroenterologa do wdrożenia terapii neutralizującej kwas żołądkowy, jednak nie zadał on sobie pytania, dlaczego u szczupłej, poza tym zdrowej 25-letniej kobiety, która nie paliła, nie piła alkoholu i nie spożywała późno w nocy obfitych kolacji, niespodziewanie rozwinął się refluks - mówi Chutkan. W dodatku jedna seria recept szybko pociągała za sobą następną. Nie tylko antybiotyki dziesiątkują mikrobiotę jelita. Wpływa na nią również szereg innych leków na receptę oraz czynników związanych z trybem życia. W efekcie szerzy się epidemia dysbiozy jelit - stanu, w którym liczba szczepów przyjaznych mikrobów zostaje zredukowana, co pozwala tym potencjalnie patogenicznym, drożdżakom, na niepohamowany rozrost. - Istnieje kilka potencjalnie pomocnych testów diagnostycznych, jednak kliniczne rozpoznanie dysbiozy opiera się przede wszystkim na starannym wywiadzie oraz rozeznaniu w zakresie zaburzeń mogących skutkować uszkodzeniem mikrobiomu - mówi Chutkan. Łatwo zauważyć, że wielu ludzi zmaga się z tym problemem, pojawia się zatem coraz więcej diet i programów mających na celu powstrzymanie nadmiernego rozrostu drożdżaków i dysbiozy. Na podstawie dokładnej analizy tego typu kuracji można wyróżnić typowe wspólne zasady terapii, które są relatywnie łatwe do zastosowania i dzięki determinacji pozwalają na uzyskanie spektakularnej odpowiedzi organizmu. Według większości osób, które z nich skorzystały, efekty zauważalne są zazwyczaj w czasie krótszym niż 90 dni. Drożdżyca - czynniki ryzyka Poniższa lista kontrolna, od dziesięcioleci stosowana przez terapeutów leczących kandydozy, pomaga ocenić, jakie jest prawdopodobieństwo, że problemy zdrowotne są spowodowane przerostem Candidy:• zażywanie antybiotyków,• przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej oraz środków zobojętniających sok żołądkowy,• stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ),• przyjmowanie pigułek antykoncepcyjnych/leków hormonalnych,• zażywanie leków sterydowych,• chemioterapia,• picie alkoholu,• spożywanie syntetycznych słodzików,• stres,• dieta wysokowęglowodanowa,• nawracające infekcje. Candida - jak pozbyć się drożdżaków raz na zawsze? 1. Uważaj na przyjmowane leki, aby uniknąć drożdżaków Pierwszym krokiem Chutkan w leczeniu pacjentów jest nakłonienie ich do tego, by nigdy więcej nie zażywali antybiotyków, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Jednakże nie tylko te leki wywołują dysbiozę. Środki zobojętniające kwas żołądkowy i inhibitory pompy protonowej zmieniają pH żołądka. Obniżają jego kwasowość, która w normalnych warunkach stanowi ochronę przed patogenami. Stwarza to środowisko sprzyjające rozwojowi takich mikrobów jak zabójcze bakterie Clostridium difficile oraz Candida. Hormonalne środki antykoncepcyjne oraz preparaty stosowane w ramach hormonalnej terapii zastępczej zwiększają poziom estrogenów, co również powoduje rozkwit grzybów. Z kolei kortykosteroidy oraz leki przeciwzapalne, takie jak prednizon, niszczą pożyteczne bakterie. Umożliwia to grzybom zdobycie przewagi i osłabienie układu odpornościowego. 2. Wyklucz z diety cukry poste, aby wyeliminować pokarm dla drożdży Wszystkie drożdże dobrze rozwijają się w obecności cukrów i rafinowanych węglowodanów. Zachowują się w brzuchu jak mikrobrowary - fermentują mąkę, cukier, ziemniaki i ryż oraz wydzielają toksyny, alkohole i aldehyd octowy, bezpośrednio do krwiobiegu. To dlatego większość diet mających na celu eliminację Candidy wyklucza wszystkie owoce i nabiał (który zawiera cukier mleczny, czyli laktozę) co najmniej przez pierwsze 30 dni, a następnie ogranicza owoce do niskocukrowych czarnych jagód i zielonych jabłek. Praktycznie z tych diet wyklucza się wszelkie źródła glutenu, w tym pszenicę, żyto, jęczmień i owies, ze względu na jego potwierdzoną badaniami rolę w rozwoju tzw. nieszczelnego jelita9. Próby naprawy uszkodzeń spowodowanych przez Candidę, kiedy ta mieszanina białek generuje w wyściółce jelita nowe pęknięcia, wymagają po prostu większego wysiłku organizmu. Eliminacja wszelkich węglowodanów w formie zbóż pozbawia drożdżaki i grzyby pożywienia i czasami może diametralnie zmienić środowisko jelita. Napoje alkoholowe stanowią tylko dodatkowe źródło pożywienia dla drożdżaków. Ponadto praktycznie każda dieta mająca na celu eliminację Candidy uwzględnia zalecenia dotyczące unikania produktów na bazie drożdży, takich jak dojrzewające sery, pieczarki i ocet, z wyjątkiem niepasteryzowanego octu jabłkowego, który powinno się przechowywać w lodówce. Należy wystrzegać się nawet sztucznych, pozbawionych kalorii słodzików, takich jak aspartam - badanie z 2014 r. wykazało, że poprzez modyfikację mikrobioty jelit powodują one nietolerancję glukozy10. 3. Zjadaj więcej zielonych warzyw, aby zbudować mikrobiotę Badania wykazują, że modyfikacja diety może radykalnie zmienić populację zasiedlających jelito drobnoustrojów. We włoskim badaniu porównano mikrobioty dzieci z Europy i Afryki, które u noworodków były podobne. U nieletnich mieszkańców Burkina Faso, którzy spożywali dużo roślin strączkowych i warzyw, rozwinęły się bardziej różnorodne profile mikrobowe, z większą ilością gatunków o działaniu przeciwzapalnym. Tymczasem u dzieci mieszkających w Europie, w diecie których dominowały pokarmy zasobne w skrobię i tłuszcze, widoczna była tendencja do zmiany w kierunku mikrobów związanych z występowaniem biegunki, alergii i otyłości11. Wybór diet zwalczających Candidę jest przeogromny. W ramach niektórych dopuszczalne jest jedzenie zbóż, takich jak brązowy ryż i komosa ryżowa, w innych wyklucza się mięso. Wszystkie łączy jednakże radykalne ograniczenie podaży przetworzonej żywności oraz wyraźne zwiększenie spożycia pokarmów bogatych w błonnik, takich jak soczewica, orzechy, nasiona szałwii hiszpańskiej i siemię lniane. Nic dziwnego - jak wykazano, produkty te zwiększają populację pomocnych bakterii z rodzaju Lactobacillus, które następnie wypierają grzyby. Wspólnym mianownikiem diet stosowanych w celu zwalczania Candidy jest równie duża ilość warzyw, szczególnie ciemnozielonych liściastych. Harvardzcy naukowcy odkryli, że zastąpienie jadłospisu opartego na mięsie i przekąskach ze smażonej słoniny produktami wegańskimi już po jednym dniu powoduje przekształcenia mikrobioty Należy dążyć do tego, by warzywa stanowiły co najmniej 60% spożywanego pokarmu. Na początku może się to wydawać trudne do zrealizowania, jednakże ma kluczowe znaczenie - mówi Anna Boroch, autorka książki "The Candida Cure" ("Lekarstwo na Candidę", Quintessential Healing, Inc., 2009). Jeśli przestrzeganie diety wydaje się trudne, warto pamiętać że - na poziomie mikroskopowym - zmiana może nastąpić szybko. Lucia, pacjentka prof. Chutkan, przeszła na ścisłą dietę mającą na celu przeciwdziałanie rozwojowi Candidy, w ramach której spożywała przeważnie warzywa, a także nieco chudego mięsa i ryb. Jej zapalenie skóry zniknęło w ciągu tygodnia, a inne objawy zaczęły ustępować. Kiedy jednak rozszerzyła jadłospis, rozwinęła się u niej paciorkowcowa infekcja gardła i otrzymała kolejną serię antybiotyków. Wszystkie symptomy, z którymi zmagała się wcześniej, powróciły ze zdwojoną siłą. Dopiero gdy rozpoczęła kolejną fazę ścisłej diety, udało się je znowu opanować i Lucia mogła stopniowo poszerzać swoje menu. - Ludzie często nie zdają sobie sprawy z tego, że pokonanie Candidy wymaga czasu - mówi Boroch. 22 lata temu zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane, w wyniku czego została przykuta do łóżka, jednak całkowicie wyzdrowiała i dziś gra w tenisa. Według niej powodzenie terapii zależy od trwałych zmian trybu życia, a nie krótkotrwałych głodówek, po których następują okresy obżarstwa. W dodatku sama modyfikacja diety nie zawsze powoduje wyeliminowanie Candidy. 4. Zastosuj leczenie miejscowe - naturalne środki na grzyby Candida Niektóre najskuteczniejsze środki przeciwgrzybicze do stosowania miejscowego to wcale nie drogie kremy na receptę, lecz niekosztowne remedia, których mogły używać nasze babcie. Barwnik o nazwie fiolet gencjanowy (otrzymywany z wyciągu z goryczki) był pierwszym środkiem, w przypadku którego, w 1912 r., wykazano skuteczność w zwalczaniu wielu gatunków grzybów Candida. Według jednego z najnowszych badań znacząco hamuje on rozwój 91 szczepów tych drożdżaków. Może również zaburzać biofilm Candidy - cienką, lepką, odporną na antybiotyki powłoczkę mikrobów i elementy komórek pokrywające spleśniałą żywność - pozyskiwany z próbek pobieranych od pacjentów z ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). W celu zapobiegania kolonizacji szkodliwych mikrobów o wiele lepiej jest powlekać cewniki fioletem gencjanowym niż stopem srebra. Według niektórych informacji barwnik ten, aplikowany miejscowo 3 razy w tygodniu, jest również skuteczny w leczeniu grzybiczych infekcji paznokci15. Fiolet gencjanowy w stężeniu 1 lub 2% można kupić w butelkach z zakraplaczem lub atomizerem. Należy jednak mieć na uwadze fakt, że pozostawia on zabrudzenia w postaci purpurowych plam. Ponadto niepasteryzowany ocet jabłkowy od dawna uznawany jest za środek zwalczający infekcje drożdżakowe, ponieważ tak zmienia pH organizmu, że staje się ono nieodpowiednie do rozwoju Candidy. W przypadku drożdżycy paznokci stóp czy grzybicy stóp należy codziennie przez ok. 20 min moczyć stopę w 2-3 l gorącej wody z dodatkiem szklanki niepasteryzowanego octu badania wykazały, że olejek z drzewa herbacianego - w szczególności jego aktywny składnik terpinen-4-ol - jest skuteczny w walce nawet z lekoopornymi formami Candidy16. W przypadku drożdżakopochodnych odparzeń pieluszkowych należy zaprzestać używania chusteczek dla niemowląt, które są szorstkie i często zawierają wiele chemikaliów uszkadzających łatwą do naruszenia mikrobiologiczną równowagę skóry. Zamiast nich powinno się wybierać zamienniki, sporządzane samodzielnie z wykorzystaniem przegotowanej wody, oliwy z oliwek lub olejku migdałowego oraz kilku kropel ekstraktu z nasion grejpfruta lub kropli olejku z drzewa herbacianego. 5. Pij odpowiednie ilości wody Picie dużych ilości wody często zaleca się jako działanie prozdrowotne. Jak mówi amerykański lekarz Anup Kanodia, który specjalizuje się w leczeniu chorób powodowanych przez drożdżaki i dysbiozę, stanowi ono jedną z jego pierwszych porad, ponieważ bardzo wielu pacjentów jest odwodnionych. Jako że ok. 60% organizmu człowieka składa się z wody, konieczne jest jej uzupełnianie. Kanodia radzi swym pacjentom, by na początek wypijali codziennie co najmniej 1,5 l wody. 6. Zastosuj naturalny środek przeciwgrzybiczy W przypadku przerostu drożdżaków lekarze przepisują czasem leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol i nystatyna, które tak jak antybiotyki niszczą zarówno szkodliwe, jak i pożyteczne mikroby. Spośród wszystkich dostępnych na rynku przeciwgrzybiczych i zwalczających Candidę suplementów szczególnie skuteczne są te zawierające kilka kluczowych składników. Kwas kaprylowy - kwas tłuszczowy znajdujący się w oleju kokosowym. Badania wykazały, że łącząc się z błonami komórek drożdżaków, powoduje ich rozerwanie i śmierć. Jego systematyczne stosowanie powoduje znaczne zmniejszenie koloni drożdżaków w jelitach, a w jednym z badań stwierdzono, że zmniejsza ślady drożdżaków w posiewach kału o 30-90% po zaledwie 16 dniach suplementacji. Gymnema sylvestre - roślina znana również jako niszczyciel cukru, której liście to tradycyjne ajurwedyjskie lekarstwo na cukrzycę. Zawierają one kwasy, które - jak ostatnio wykazano - nie tylko hamują przekształcanie drożdżaków Candida albicans w grzyby, lecz także powodują ich powrót do nieszkodliwej jednokomórkowej formy13. Zioło to dostępne jest w kapsułkach po 400 mg, które zażywa się raz dziennie. Kwas kaprylowy jest zazwyczaj bardzo szybko wchłaniany z jelit do krwioobiegu i w celu pożądanego działania przeciwdrożdżakowego musi być łączony z minerałami, aby zapewnić wolniejsze tempo uwalniania w przewodzie pokarmowym. W kandydozie należy wprowadzać go stopniowo, aby zapobiec pogorszeniu się symptomów lub je ograniczyć, ponieważ opisane drożdżaki wydzielają toksyczne substancje. Można go suplementować przez 50-100 dni, wybierając preparat zmaksymalizowany tak, aby jedna tabletka zawierała skuteczną porcję ok. 350 mg kwasu kaprylowego. Ekstrakt z pestek grejpfruta - podobnie jak miąższ z tych owoców zawiera polifenole które skutecznie przeciwdziałają rozwojow 91 gatunków grzybów. Niedawno wykazano, że indukują one śmierć komórek drożdżakowych w procesie apoptozy (tzw. genetycznie zaprogramowane samobójstwo). Ekstrakt jest dostępny w tabletkach lub w płynie. Przeciwwskazanie do jego stosowania stanowi jednak farmakoterapia niektórymi powszechnie przepisywanymi lekami, blokerami kanału wapniowego i estrogenami. Olejek z oregano - pochodzący z mrozoodpornych, dzikich krzaków oregano rosnących w otaczających strefę śródziemnomorską górach - wykorzystywano w medycynie od tysiącleci. Jak wykazały badania, olejek z oregano jest szczególnie skuteczny w zwalczaniu lekoopornych gatunków Candidy14. Należy szukać olejków pozyskiwanych z hiszpańskich odmian Origanum vulgare i Thymus capitatus oraz pamiętać o tym, by - w przypadku stosowania doustnego - przyjmować zaledwie 4-6 kropli tylko przez 7-10 dni. Olejek z oregano jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży, dzieci i osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna. Czosnek - warzywo o dobrze znanych właściwościach przeciwgrzybiczych, które łatwo włączyć do diety zwalczającej Candidę - ząbki można wyciskać i dodawać do potraw lub jeść na surowo. Berberyna - żółty związek chemiczny zawarty w kilku roślinach o gorzkim smaku, takich jak gorzknik kanadyjski i mahonia pospolita, który - jak wykazano - aktywnie przeciwdziała rozwojowi grzybów z gatunku Candida. Pobudza pobór glukozy przez komórki oraz ogranicza jej produkcję w wątrobie. Zwykle stosowana dawka to 500 mg 3 razy na dobę przed posiłkami. U niektórych osób występuje tzw. reakcja wymierania, obejmująca bóle głowy i objawy grypopodobne, którą powoduje masowe wyniszczanie grzybów. W takim przypadku najlepiej jest spowolnić kurację i jak najwięcej odpoczywać, tak by umożliwić układowi odpornościowemu wykonanie jego pracy. 7. Przyjmuj probiotyki i prebiotyki, aby pokonać Candida Jeśli przewód pokarmowy to ogród, a Candida to chwast, potrzeba wielu pożytecznych bakterii, by powstrzymać go przed zakorzenieniem się w jelicie. Ważne jest uzupełnienie wszelkich brakujących korzystnych mikrobów, które zostały wyplenione. Naukowo dowiedziono, że probiotyki wspomagają leczenie zakażeń drożdżakowych i zwalczają szereg związanych z przerostem Candidy objawów, takich jak trądzik, zespół jelita drażliwego, infekcje zatok i niedrożność jelit. Jako że jest ich tak wiele jak witamin, gastroenterolog Robynne Chutkan zaleca, by przy wyborze brać pod uwagę następujące właściwości: co najmniej 50 mln jednostek tworzących kolonię (ang. colony forming unit, CFU) z przewagą bakterii kwasu mlekowego i bifidobakterii oraz pieczątka na opakowaniu poświadczająca, że dany preparat faktycznie zawiera deklarowaną ilość bakterii, kwasoodporna powłoka zabezpieczająca przed działaniem soku żołądkowego, co najmniej 7 różnych kompatybilnych szczepów bakterii, gwarancja bezpieczeństwa stosowania, długi termin przydatności do spożycia oraz wymagania dotyczące przechowywania w lodówce, które oznaczają zazwyczaj lepszą jakość składników. Samodzielnie przygotowywane fermentowane warzywa, takie jak np. kiszona kapusta, są bogatym źródłem probiotycznych bakterii glebowych. Ich spożywanie to tradycyjna metoda na dostarczenie do ustroju tych mikroorganizmów. Jednakże u osób z ciężkimi schorzeniami jelit i przerostem Candidy może być konieczne opóźnienie wprowadzenia tych produktów do jadłospisu do czasu opanowania kandydozy lub robienie tego stopniowo. Prebiotyki to pokarmy stanowiące pożywkę dla dobroczynnych mikrobów. Produkty bogate w tzw. skrobię oporną, do których zalicza się zielone banany i soczewicę, są fermentowane przez bakterie jelitowe, w wyniku czego w jelicie grubym powstają krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe - podstawowe źródło energii komórkowej. Ponadto mają właściwości przeciwzapalne i przeciwnowotworowe. Naprawa i wzmocnienie nabłonka jelit chroni przez zniszczeniami powodowanymi przez ich nieszczelność. Kolejnym prebiotykiem stanowiącym pożywkę dla bytujących tam pożytecznych drobnoustrojów jest zawarta w cebuli, czosnku, porach, szparagach i karczochach inulina. Należy zatem pamiętać o spożywaniu dużych ilości wszystkich tych warzyw. 8. Rozładuj stres, który sprzyja rozwojowi Candida Stres jest jednym z najtrudniejszych do uniknięcia szkodliwych czynników środowiskowych, jednak znalezienie metod kontroli reakcji na to, co przynosi życie, ma decydujące znaczenie, jako że napięcie emocjonalne jest bardzo ściśle związane z rozwojem choroby. Nic w tym dziwnego. Kiedy stres aktywuje nadnercza, wydzielają one kortyzol - hormon stresu - który z kolei pobudza organizm do uwalniania zapasów glikogenu w celu uzyskania energii niezbędnej do reakcji "walcz lub uciekaj". Jednakże ponieważ zwykle niemożliwe jest fizyczne zmierzenie się z czynnikami powodującymi napięcie czy też umknięcie przed nimi, następuje gwałtowny wzrost poziomów glukozy i insuliny we krwi, co oczywiście stanowi pożywkę dla ogólnoustrojowej kandydozy. Niezawodne sposoby na rozładowanie stresu to wysypianie się, regularna aktywność fizyczna, medytacja i modlitwa, przebaczanie, spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi oraz rozwój własnej kreatywności. Co najmniej 1-2 razy dziennie należy świadomie dążyć do uwolnienia umysłu od natłoku myśli oraz przymusu koncentracji na wymagających pilnego wykonania zadaniach. Stres jest związany z szybkim, płytkim oddechem górną częścią klatki piersiowej, świstami i hiperwentylacją, z których człowiek może nawet nie zdawać sobie sprawy, należy więc zwracać uwagę na swój oddech. W celu neutralizacji napięcia Patrick McKeown, który uczy metody oddechowej profesora Butejki, zamiast głębokiego oddechu zaleca jego spowolnienie i wyciszenie oraz ograniczenie objętości wdychanego powietrza. Łagodny oddech przez nos zwiększa poziom tlenku azotu - gazu o działaniu relaksującym, który otwiera drogi oddechowe i naczynia krwionośne oraz zwalcza bakterie. Potwierdzono, że wspomaga on niszczenie szkodliwej grzybiczej formy Candidy17. Candida Test from healmm on Vimeo Bibliografia Nat Rev Gastroenterol Hepatol, 2015;12: 77-87 PLoS One, 2015; 10: e0121776 Nat Rev Gastroenterol Hepatol, 2014; 11:497-505 PLoS One, 2014; 9: e90796 Virulence, 2013; 4: 119-28 BMC Gastroenterol, 2011; 11: 37 PLoS One, 2015; 10: e0135771 World J Gastroenterol, 2014; 20:8979-85; Gastroenterology, 2009; 136:1863-73 Clin Gastroenterol Hepatol, 2012; 10:1096-100 Nature, 2014; 514: 181-6 Proc Natl Acad Sci U S A, 2010; 107:14691-6 Nature, 2014; 505: 559-63 PLoS One, 2013; 8: e74189 Can J Microbiol, 2008; 54: 950-6 Exp Dermatol, 2013; 22: 775-80 BMC Infect Dis, 2006; 6: 158 Biofouling, 2010; 26: 973-83 Public Health England. English surveillance programme for antimicrobial utilisation and resistance (ESPAUR): Report 2014 House of Commons Science and Technology Committee. Ensuring access to working antimicrobials. First Report of Session 2014-15 Takagi H, Kitagaki H, eds. Stress Biology of Yeasts and Fungi: Applications for Industrial Brewing and Fermentation. Springer, 2015 Spis treści Czym jest Candida? Niebezpieczne skutki przyjmowania antyniotyków Co powoduje niekontrolowany rozrost Candida albicans? Skutki nadmiernego rozrostu drożdżaków w jelitach Jak Candida wpływa na jelita Leczenie kandydozy Candida - jak pozbyć się drożdżaków raz na zawsze?

– Każdemu choremu na zespół jelita drażliwego ulgę przynosi coś innego. Przełomem w leczeniu w niektórych przypadkach może być diagnostyka psychiatryczna. Bardzo często typowe objawy zespołu jelita drażliwego przy braku zmian somatycznych kojarzą się z depresją, w której dominujące są objawy ze strony przewodu pokarmowego.

^{Zespół jelita drażliwego lub w skrócie IBS jest stanem medycznym, w którym osoba doświadcza częstych objawów brzusznych, takich jak biegunka, zaparcia lub bóle brzucha. Podczas gdy lekarze nie wiedzą, jaka jest dokładna przyczyna choroby, wiedzą, że jest to zaburzenie, na które wpływa na wadliwa interakcje mózgu i jelit. Kiedy dana osoba ma IBS, może zauważyć, że niektóre pokarmy mogą wywoływać lub pogarszać ich objawy. Czym są pokarmy wyzwalające objawy IBS? Chociaż te produkty mogą być inne dla każdej osoby, lekarze zidentyfikowali niektóre typowe pokarmy „wyzwalające”, które częściej w stosunku do innych powodują objawy trawienne. Jeśli dana osoba chce lepiej kontrolować IBS, może zechcieć wyeliminować niektóre lub wszystkie z tych pokarmów, a następnie ponownie je wprowadzić, po jednym na raz, aby zidentyfikować, które z nich mogą nasilać objawy. Czego unikać? Wielu lekarzy zaleca stosowanie diety o niskiej zawartości FODMAP, aby uniknąć wywołania objawów IBS. FODMAP to skrót oznaczający fermentowalne, oligo-, di- i monosacharydy oraz poliole. Nazwy te reprezentują różne węglowodany, o których wiadomo, że pogarszają objawy IBS, powodując gazy, ból brzucha i pogarszają zaparcia. Jeśli dana osoba ma IBS, może zechcieć porozmawiać ze swoim lekarzem lub pracować z dietetykiem, aby ustalić czy dieta o niskiej zawartości FODMAP może im pomóc i poprawić ich objawy. Poniżej wymieniono 16 produktów, których należy unikać przy diecie o niskiej zawartości FODMAP: jabłka sztuczne środki słodzące, takie jak sorbitol, maltitol lub ksylitol fasola brokuły kapusta napój gazowany kalafior, brokuł ciecierzyca gotowe sałatki kapustne laktoza w produktach mlecznych, takich jak mleko, lody, śmietana i twaróg soczewica gruszki kapusta kiszona soja arbuz pizza i smażone potrawy Są to przykłady najczęściej spotykanych pokarmów powodujących rozstrój żołądka u osób z IBS. Osoba chora może też prowadzić dziennik żywności i objawów w celu lepszego poznania, tego co wpływa na jej samopoczucie. W dzienniku powinna zapisać wszystkie pokarmy, które jedzą i czy mają jakieś objawy po ich zjedzeniu. Patrząc wstecz na kilka dni księgowania żywności, osoba może być w stanie zidentyfikować pokarmy wywołujące nasilenie objawów. Bezpieczne zamienniki Posiadanie IBS nie oznacza, że ​​osoba nie może w ogóle jeść warzyw ani owoców. Mogą przecież konsumować pokarmy o niskiej zawartości FODMAP i próbować je wyszukiwać w menu restauracji, kiedy jedzą poza domem. Przykłady niektórych zamienników dla osoby z IBS to: Wybierz owoce o niskiej zawartości FODMAP, w tym banany, jagody, melony, winogrona, pomarańcze, kiwi i truskawki. Jedz warzywa, zwłaszcza marchewkę, bakłażana, fasolkę szparagową, szpinak, dynię i słodkie ziemniaki. Zwiększ spożycie wapnia, jedząc jogurt zamiast innych produktów zawierających laktozę. Naturalne bakterie występujące w jogurcie mogą pomóc w przełamaniu przyczyn dyskomfortu IBS u niektórych osób. Zastąp masło w przepisach na oliwę z oliwek. Można zazwyczaj zastąpić masło oliwą z oliwek w proporcji 3:4. Na przykład, jeśli przepis wymaga połówki masła (4 łyżki stołowe), można użyć 3 łyżek oliwy z oliwek i 1 łyżkę masła. Zamień mleko krowie na opcje bez laktozy, takie jak ryżowe, sojowe, migdałowe lub mleko owsiane. Ogranicz lub unikaj sztucznych substancji słodzących, takich jak sorbitol, maltitol i syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy, ponieważ mogą one zakłócić mikrobiom jelit i pogorszyć objawy IBS. Zastąp syropem klonowym (bez HFCS) lub stewią. Jak sobie radzić gdy jesz poza domem? Udanie się do restauracji może być stresującym przeżyciem dla osoby z IBS. Chcą się dobrze bawić i zjeść miły obiad lub lunch z rodziną czy przyjaciółmi, ale jednocześnie boją się zakazanych im produktów dodawanych do potraw. Oprócz uważnego czytania menu w celu uniknięcia składników, o których wiadomo, że pogarszają objawy IBS, osoba może być zmuszona zadać kilka pytań kelnerowi lub poprosić o zastąpienie pewnych składników, aby uniknąć późniejszych dolegliwości Niektóre wskazówki dotyczące zamawiania w restauracjach obejmują: Prośba o menu bez laktozy lub bezglutenowe: produkty zawierające gluten mogą być kłopotliwe dla niektórych osób z IBS. Patrząc na menu bezglutenowe, choremu łatwiej znaleźć jedzenie, którą może bezpiecznie zjeść. Pytanie o „podstawę” zup: określa, czy dodano śmietanę lub mleko, które zawiera laktozę. Zamawianie zup na bazie bulionu może pomóc zmniejszyć dyskomfort. Pytanie jakie warzywa są w potrawie: Sprawdź składniki w warzywnej mieszance sałatkowej lub zapiekance i unikaj jedzenia warzyw, o których wiadomo, że pogorszą IBS. Pytanie o dodawanie niewypisanych składników: ważne np. w przypadku hamburgerów, które mogą zawierać problematyczne składniki, takie jak bułka tarta lub cebula, które mogą pogorszyć objawy IBS. Zamawianie potraw z grilla zamiast potraw smażonych: Zmniejszona ilość tłuszczu z grilla w stosunku do smażonego może pomóc zmniejszyć dolegliwości żołądkowe. Niektórzy chorzy mogą przynieść sos sałatkowy z domu w małym pojemniku podróżnym, aby uniknąć potencjalnego dodatku do sosu w restauracji. Na przykład bezglutenowy sos balsamiczny może być pyszny na grillowanym kurczaku lub steku, a także na warzywach o niskiej zawartości FODMAP. Osoba chora może również musieć przeanalizować menu restauracji w miejscu planowanej podróży. Lepiej zrobić to przed wyjazdem. Jeśli istnieje niewielka ilość lub brak żywności, którą mogliby bezpiecznie zjeść, być może będą musieli rozważyć alternatywny cel podróży, który będzie bardziej odpowiedni. Według artykułu w The American Journal of Gastroenterology, aż 10-15 procent ludzi na świecie z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi cierpi na IBS. Podczas gdy dieta nie jest jedynym czynnikiem wyzwalającym, może odgrywać rolę czynnika czynnika objawowego danej osoby. Poprzez identyfikację wyzwalaczy żywności i unikanie pokarmów, o których wiadomo, że nasilają IBS, chory może cieszyć się życiem bez obaw, że będą musieli biegać do łazienki lub odczuwać dyskomfort żołądkowy.} rR4Ak.